Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie w wielu miejscach nie była to książka dotycząca walki o marzenia, ale gloryfikująca egoizm... Nie liczy się nikt, nie liczy się nic, tylko "ja". Niestety świat nie jest tak skonstruowany i czasami trzeba "coś" poświęcić. Chyba, że ktoś nie dba o innych i stwierdza, że liczy się tylko jego szczęście. Dodatkowo, nie jestem fanką wątków feministycznych, które wręcz do ciebie krzyczą...

Dla mnie w wielu miejscach nie była to książka dotycząca walki o marzenia, ale gloryfikująca egoizm... Nie liczy się nikt, nie liczy się nic, tylko "ja". Niestety świat nie jest tak skonstruowany i czasami trzeba "coś" poświęcić. Chyba, że ktoś nie dba o innych i stwierdza, że liczy się tylko jego szczęście. Dodatkowo, nie jestem fanką wątków feministycznych, które wręcz do...

Tak wysoka ocena głównie za to, że po prostu dobrze się przy niej bawiłam i chciałam wracać do czytania.
Mit o Persefonie i Hadesie został dobrze "ograny", aczkolwiek akcja momentami była bardzo monotonna.
Duży plus za przedstawienie tak wielu bogów, choć niestety główni bohaterowie nie przypadki mi zbytnio do gustu - Persefona bardzo pretensjonalna i zaborcza (zwłaszcza na początku), a Hades... była możliwość wykreowania ciekawej postaci, ale dla mnie to niestety ciepła klucha.
Nie bardzo odpowiadał mi też młodzieżowy język w ustach postaci.

Tak wysoka ocena głównie za to, że po prostu dobrze się przy niej bawiłam i chciałam wracać do czytania.
Mit o Persefonie i Hadesie został dobrze "ograny", aczkolwiek akcja momentami była bardzo monotonna.
Duży plus za przedstawienie tak wielu bogów, choć niestety główni bohaterowie nie przypadki mi zbytnio do gustu - Persefona bardzo pretensjonalna i zaborcza (zwłaszcza...

Ależ smakowitą lekturę zaserwowało nam wydawnictwo Dwukropek!

Poznajcie historię młodej złodziejki Miny zamieszkującej Helsinki, która w pewnym momencie trafia do domu magika Toma i zrzędliwego Profesora Worowskiego, który jest... z Polski!

Nie wiedzieć czemu opis książki od razu mnie zachęcił i nie mogłam doczekać się jej przeczytania. Nie koniecznie tego się spodziewałam, ale zacznijmy od początku.

Tom jest magikiem, iluzjonistą i pionierem, który do swoich sztuczek wykorzystuje magię wyobraźni i mechanikę. To jest moim zdaniem jedna z najlepszych części książki, która cudownie opisuje nam, jak te sztuczki wyglądają i pozwala oglądać występy Toma od podszewki. Możemy się poczuć jak w cyrku, który zyskałby niemałą popularność i w naszych czasach! Mina oczywiście opiekując się Profesorem powoli wkracza w świat Toma i jego niezwykłych automatów, które konstruuje.

Automaty Toma są tutaj jednak pretekstem do snucia pewnych pytań o przyszłość i to, jaką rolę w życiu człowieka odgrywa technologia i roboty, które przecież są coraz bardziej inteligentne!

Ta książka to taka trochę baśniowo-futurystyczna historia! I tego się nie spodziewałam. Pojawia się tu m.in. odwołanie do baśni o Dzielnym Ołowianym Żołnierzyku, co bardzo mnie urzekło!

Nie można powiedzieć żeby akcja książki pędziła, są nawet momenty sporych spowolnień, które czytelnikom mniej zaangażowanym w fabułę mogą przeszkadzać.

Na koniec chcę pochwalić tłumacza za świetną robotę. Książka mimo że młodzieżowa nie posiada aż tak prostego języka. Pojawiają się archaizmy, a w pewnym momencie nawet gwary.

Ależ smakowitą lekturę zaserwowało nam wydawnictwo Dwukropek!

Poznajcie historię młodej złodziejki Miny zamieszkującej Helsinki, która w pewnym momencie trafia do domu magika Toma i zrzędliwego Profesora Worowskiego, który jest... z Polski!

Nie wiedzieć czemu opis książki od razu mnie zachęcił i nie mogłam doczekać się jej przeczytania. Nie koniecznie tego się...

Wspaniałe zwieńczenie trylogii!

Chociaż nie jestem wielką fanką intryg politycznych, to jestem pod wrażeniem tego, co zaserwowała nam autorka w tym tomie. Przy książce bawiłam się bardzo dobrze, mimo że mam wrażenie, że nie było tak wiele akcji, jak w poprzednich częściach. Wspaniały wątek romantyczny i cudowna przygoda.
Na pewno będę jeszcze wracać do tych książek! :D

Wspaniałe zwieńczenie trylogii!

Chociaż nie jestem wielką fanką intryg politycznych, to jestem pod wrażeniem tego, co zaserwowała nam autorka w tym tomie. Przy książce bawiłam się bardzo dobrze, mimo że mam wrażenie, że nie było tak wiele akcji, jak w poprzednich częściach. Wspaniały wątek romantyczny i cudowna przygoda.
Na pewno będę jeszcze wracać do tych książek! :D

Zaczynając tę historie nie spodziewałam się tego co dostanę.

Ogromnym plusem są elementy horroru, z którymi wcześniej nie miałam wiele odczynienia, zwłaszcza w fantastyce młodzieżowej. W całej historii jest wiele niedomówień i tajemnic, przez co nie możemy oderwać się od książki. Druga połowa była zdecydowanie lepsza, nie spodziewałam się takich obrotów spraw. Zauważyłam, że historia momentami była bardzo cukierkowa, innym razem mroczna.

Dużymi minusami są natomiast postacie, które są niestety bardzo papierowe i praktycznie nie poznajemy ich charakterów. A moim zdaniem było na to miejsce, zwłaszcza, że siostry pojawiały się dosyć często.

Kolejnym minusem jest wątek miłosny, który był typowym instant love. Niestety bez żadnych emocji, momentami bardzo irytujący.

Jako całokształt książka nie jest jednak zła. A sama historia jest angażująca.

Zaczynając tę historie nie spodziewałam się tego co dostanę.

Ogromnym plusem są elementy horroru, z którymi wcześniej nie miałam wiele odczynienia, zwłaszcza w fantastyce młodzieżowej. W całej historii jest wiele niedomówień i tajemnic, przez co nie możemy oderwać się od książki. Druga połowa była zdecydowanie lepsza, nie spodziewałam się takich obrotów spraw. Zauważyłam,...

To seria z potencjałem na coś więcej!
Muszę autorkę pochwalić za kreację bohaterów, każdy był dla mnie jedyny w swoim rodzaju i "zapamiętywalny". Nawet jeżeli dana postać pojawiała się tylko na chwilę.
Ofelia nie jest typową Mary Sue, nie porywa się też z motyką na słońce (księżyc?). Ja ją na swój sposób polubiłam, uroczo niezdarna, raczej introwertyczka, nosząca stary szalik i okulary, ale jeśli ma coś do powiedzenia, mówi (a nawet jeśli nie, to ciotka za nią nadrabia! <3). Chce zaufać, ale nie bardzo wie komu (zresztą w tym świecie nie ma się co dziwić). Mam nadzieję, że w kolejnych częściach dostaniemy nieco więcej tego, jak działa swoimi mocami. Nie wiem czy do końca rozumiem jej relację z Thornem i jej "przypuszczenia" co do jego uczuć.
Jeśli chodzi o narzeczonego... gbur :P Na razie tyle mam do powiedzenia w tym temacie. Zobaczymy jak to wszystko potoczy się dalej...
Inni bohaterowie nie są biali albo czarni, każdy z nich ma swoje odcienie szarości. Powiedziałabym, że jednak DUŻA większość ma coś za uszami, ja do wielu z nich miałam ambiwalentne odczucia.
Co do świata, to często w fantastyce mam problem z jego ogarnięciem. W tym przypadku było podobnie, pomysł z Arkami ciekawy, choć nie wiem czy do końca zrozumiałam cały mechanizm.
Akcja momentami spowalniała, mogę jednak nazwać tę historię taką "swoją", taką w której się odnalazłam i co najważniejsze, chciałam wracać do lektury.

To seria z potencjałem na coś więcej!
Muszę autorkę pochwalić za kreację bohaterów, każdy był dla mnie jedyny w swoim rodzaju i "zapamiętywalny". Nawet jeżeli dana postać pojawiała się tylko na chwilę.
Ofelia nie jest typową Mary Sue, nie porywa się też z motyką na słońce (księżyc?). Ja ją na swój sposób polubiłam, uroczo niezdarna, raczej introwertyczka, nosząca stary...

Najgorsza wg mnie niestety książka Austen. Nudziłam się, akcja strasznie rozwleczona, myślę że powieść dużo by zyskała gdyby była po prostu cieńsza. Bohaterowie też jakoś specialnie mnie nie urzekli, a chwilami nawet irytowali.
Ale jeśli komuś nie przeszkadza wolna akcja, to myślę że może mu się spodobać odkrywanie angielskiej obyczajowości tamtych czasów.

Najgorsza wg mnie niestety książka Austen. Nudziłam się, akcja strasznie rozwleczona, myślę że powieść dużo by zyskała gdyby była po prostu cieńsza. Bohaterowie też jakoś specialnie mnie nie urzekli, a chwilami nawet irytowali.
Ale jeśli komuś nie przeszkadza wolna akcja, to myślę że może mu się spodobać odkrywanie angielskiej obyczajowości tamtych czasów.

Dla mnie to niestety koniec wraz ze śmiercią pewnej postaci :/

Dla mnie to niestety koniec wraz ze śmiercią pewnej postaci :/

Akcja powieści była dosyć płynna w porównaniu do Emmy, która była momentami nieco bardziej nużąca, a mimo to bardziej mnie angażowała - tam kibicowałam bohaterom (wzbudzali we mnie więcej emocji), w Perswazjach nie czułam żadnego powiązania z bohaterami, byli mniej wyraziści. Wszelka obłuda, zadufanie w sobie i pozostałe wady niektórych postaci zostały ujawnione w bardzo dobry, niekiedy ironiczny sposób. Jane Austen na zawsze w sercu :)

Akcja powieści była dosyć płynna w porównaniu do Emmy, która była momentami nieco bardziej nużąca, a mimo to bardziej mnie angażowała - tam kibicowałam bohaterom (wzbudzali we mnie więcej emocji), w Perswazjach nie czułam żadnego powiązania z bohaterami, byli mniej wyraziści. Wszelka obłuda, zadufanie w sobie i pozostałe wady niektórych postaci zostały ujawnione w bardzo...

Fani Czaroziemia na pewno nie będą zawiedzeni - Krwiodziej to świetna kontynuacja, choć narracja prowadzona z perspektywy kilku bohaterów nadal nie będzie moją ulubioną. Mimo że staram się każdemu bohaterowi poświęcić jak najwięcej uwagi, to nie zawsze wychodzi. Muszę przyznać, że najbardziej fascynowały mnie losy Aeduana i Iseult, Vivię jakoś przemęczyłam.
Po zakończeniu z niecierpliwością czekam na kontynuację :)

Fani Czaroziemia na pewno nie będą zawiedzeni - Krwiodziej to świetna kontynuacja, choć narracja prowadzona z perspektywy kilku bohaterów nadal nie będzie moją ulubioną. Mimo że staram się każdemu bohaterowi poświęcić jak najwięcej uwagi, to nie zawsze wychodzi. Muszę przyznać, że najbardziej fascynowały mnie losy Aeduana i Iseult, Vivię jakoś przemęczyłam.
Po zakończeniu...

Na początku ciężko było mi się wgryźć. Niektóre dialogi i rozmowy były nużące i zbyt długie, prowadzone wręcz o niczym. Niestety nie jest to poziom Dumy i uprzedzenia, ale mimo wszystko dalej będę odkrywać twórczość Jane Austen. Mało porywająca fabuła nie zepsuła mi jednak radości z czytania, a odkrywanie dalszych losów bohaterów było czystą przyjemnością.

Na początku ciężko było mi się wgryźć. Niektóre dialogi i rozmowy były nużące i zbyt długie, prowadzone wręcz o niczym. Niestety nie jest to poziom Dumy i uprzedzenia, ale mimo wszystko dalej będę odkrywać twórczość Jane Austen. Mało porywająca fabuła nie zepsuła mi jednak radości z czytania, a odkrywanie dalszych losów bohaterów było czystą przyjemnością.

Nie powiem, że epos czytało mi się dobrze, mimo wszystko historia całkiem ciekawa, pojedynki, intrygi, zdrady... nie żałuję, że przeczytałam :)

Nie powiem, że epos czytało mi się dobrze, mimo wszystko historia całkiem ciekawa, pojedynki, intrygi, zdrady... nie żałuję, że przeczytałam :)

DLA WSZYSTKICH FANÓW NIECO MROCZNIEJSZYCH BAŚNI

DLA WSZYSTKICH FANÓW NIECO MROCZNIEJSZYCH BAŚNI

Baśniowa historia o wojnie, niezwykłej miłości i śpiewających drzewach, czego chcieć więcej? Polecam!

Baśniowa historia o wojnie, niezwykłej miłości i śpiewających drzewach, czego chcieć więcej? Polecam!

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda... nie wiem nawet jak udało mi się przebrnąć przez tą książkę, ale chciałam skończyć ją jak najszybciej.
Stare, utarte schematy, które można znaleźć w poprzednich częściach: kryzys tożsamości (jeśli wydaje Ci się, że coś wiesz... to tak naprawdę nic nie wiesz), duch (który jak zawsze jest niezwykle pomocny), trójkąt miłosny i problemy, które nieraz są wyolbrzymiane,Kayli, która odkrywa nowe "moce", ale jakoś nie bardzo kwapi się, żeby lepiej je poznać ( bo przecież jeszcze kogoś wykastruje!) i oczywiście rodzice (u nich też się dzieje).
Moim zdaniem tę serię, można było spokojnie zamknąć w 3 tomach, jednak po co...
Ale jeśli ktoś naprawdę wkręcił się w poprzednie tomy, to myślę, że ta część go zadowoli. Książkę ratuje zakończenie, które było całkiem dobre. Mimo wszystko dla mnie kategoryczne NIE.

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda... nie wiem nawet jak udało mi się przebrnąć przez tą książkę, ale chciałam skończyć ją jak najszybciej.
Stare, utarte schematy, które można znaleźć w poprzednich częściach: kryzys tożsamości (jeśli wydaje Ci się, że coś wiesz... to tak naprawdę nic nie wiesz), duch (który jak zawsze jest niezwykle pomocny), trójkąt miłosny i problemy, które...

Ania nie zachwyciła mnie już tak jak kiedyś,mimo wszystko z radością do niej powróciłam. Pomijając już ile było pogrzebów, oświadczyn, ślubów...
Ania była też strasznie niezdecydowana, kocha...nie kocha!
Tyle w tym temacie.

Ania nie zachwyciła mnie już tak jak kiedyś,mimo wszystko z radością do niej powróciłam. Pomijając już ile było pogrzebów, oświadczyn, ślubów...
Ania była też strasznie niezdecydowana, kocha...nie kocha!
Tyle w tym temacie.