Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobnie jak w pierwszej części, pani Monika opisuje swoje zdobywanie kilku ciekawych gór z najróżniejszych części świata. Opowieści to nie tylko sucha relacja, treść książki wzbogacają liczne anegdoty, legendy, historie, dane historyczne, ale przede wszystkim piękne zdjęcia i praktyczne porady. Lektura to przyjemna i ciekawa, jak zresztą każda książka pióra Moniki Witkowskiej :)

Podobnie jak w pierwszej części, pani Monika opisuje swoje zdobywanie kilku ciekawych gór z najróżniejszych części świata. Opowieści to nie tylko sucha relacja, treść książki wzbogacają liczne anegdoty, legendy, historie, dane historyczne, ale przede wszystkim piękne zdjęcia i praktyczne porady. Lektura to przyjemna i ciekawa, jak zresztą każda książka pióra Moniki...

To już druga książka Moniki Witkowskiej, którą miałam przyjemność czytać. "Góry z duszą" to pięknie wydana, wzbogacona licznymi zdjęciami relacja ze zdobywania 8 wyjątkowych gór. Jak sama autorka pisze, przedstawiła góry, które czymś ją ujęły: widokami, poznanymi ludźmi, przyrodą, swoim kształtem. Każda z opisanych wypraw była inna, bo inaczej zdobywa się afrykańskie Kilimandżaro, a inaczej europejskie Mont Blanc czy Grossglockner. Inne przeżycia towarzyszą przy wchodzeniu na Rysy, a inne na Kala Pattar czy Lobuche East. W zupełnie inną kulturę wsiąkniemy podążając w kierunku Aconcagui, a inną na Araracie. Właśnie kultura ma tu bardzo duże znaczenie - autorka przy każdej wyprawie nie tylko zdobywa szczyt, ale też poznaje ludzi, historię i legendy związane z daną górą i jej otoczeniem. W książce chętnie się dzieli swoją wiedzą i spostrzeżeniami. Dzięki bogatym opisom i pięknym zdjęciom czytelnik może się poczuć, jakby wraz z autorką podążał na szczyt, razem z nią spożywał wyjątkowe posiłki z "lokalesami" i podobnie jak Monika, zamarzał na dużych wysokościach. Po opisie każdej wyprawy znaleźć można większą lub mniejszą garść praktycznych porad dotyczących organizacji wyprawy w opisywane miejsce - na pewno może się przydać. Ja sama o niektórych z tych miejsc marzę, z pewnością skorzystam :) Opis zdobywania Rysów od strony słowackiej zachęcił mnie do zaplanowania wyprawy na nasz najwyższy szczyt. Do tej pory uważałam, że nawet podejście od strony słowackiej jest niemożliwe przy moim lęku ekspozycji. Po lekturze jednak zdecydowałam, że spróbuję. Wcześniej jednak, póki zima trwa, sięgnę po "Góry z duszą 2". :)

To już druga książka Moniki Witkowskiej, którą miałam przyjemność czytać. "Góry z duszą" to pięknie wydana, wzbogacona licznymi zdjęciami relacja ze zdobywania 8 wyjątkowych gór. Jak sama autorka pisze, przedstawiła góry, które czymś ją ujęły: widokami, poznanymi ludźmi, przyrodą, swoim kształtem. Każda z opisanych wypraw była inna, bo inaczej zdobywa się afrykańskie...

"Korona Ziemi" to bardzo przyjemnie napisana, ciekawa książka, zresztą podobnie jak "Atak rozpaczy". Szkoda, że Artur Hajzer nie zdążył napisać ich więcej.
Każdy rozdział książki jest poświęcony innemu szczytowi z Korony Ziemi. Możemy poznać nie tylko historię podboju danej góry, ale dowiedzieć się też więcej o pierwszych zdobywcach oraz zapoznać się z ciekawymi anegdotami i najważniejszymi faktami związanymi z górą i jej zdobywaniem.
Można się pośmiać, czytając o dziwnych pomysłach pierwszych zdobywców, czy też ludzi, którzy na siłę wymyślali niestworzone podziały i kryteria, byle tylko być pionierami. Nierzadko można się też zadziwić, poznając rzeczywistość, z którą musieli się zmierzyć amatorzy podboju Korony Ziemi dziesiątki lat temu. Podczas lektury napotykamy też smutne i niejednokrotnie przerażające fakty, gdy dowiadujemy się np. jak ogromna znieczulica zapanowała na stokach Mount Everestu.
Całość czyta się bardzo przyjemnie, lekturę umilają piękne zdjęcia i rysunki poglądowe. Dużym minusem książki jest uboga korekta - pojawiają się liczne błędy językowe i interpunkcyjne.

"Korona Ziemi" to bardzo przyjemnie napisana, ciekawa książka, zresztą podobnie jak "Atak rozpaczy". Szkoda, że Artur Hajzer nie zdążył napisać ich więcej.
Każdy rozdział książki jest poświęcony innemu szczytowi z Korony Ziemi. Możemy poznać nie tylko historię podboju danej góry, ale dowiedzieć się też więcej o pierwszych zdobywcach oraz zapoznać się z ciekawymi anegdotami...

Niesłodka, niegorzka opowieść o polskim himalaizmie lat 80. Bardzo wciągnęła mnie ta opowieść o czasach, kiedy najwyższy szczyty się zdobywało - czasem szaleńczo, czasem z brawurą, ale z szacunkiem do natury. O czasach, kiedy na górę się wchodziło, a nie było wnoszonym czy wprowadzanym przez całą armię ludzi.
Książka nie jest po prostu zbiorem konkretnych wypraw, przeplatają się one, dlatego jeśli ktoś nie umie powiedzieć "stop, idę spać", może długo się od książki nie oderwać.
Spodobało mi się spojrzenie autora - z dystansu, potrafi chwalić innych i krytykować siebie.
No i ten piękny fragment o tym, dlaczego w góry się wraca, pomimo całego trudu: "Całe życie, które kręci się tam wokół nas, nie wydaje się już takie ważne, a może raczej nie takie trudne. Wszystko to jest niczym w porównaniu z tym, co robiło się tam, w górach." Myślę, że takie spojrzenie na sprawę jest aktualne nie tylko w Himalajach, ale i w odniesieniu do bliższych nam gór :)

Niesłodka, niegorzka opowieść o polskim himalaizmie lat 80. Bardzo wciągnęła mnie ta opowieść o czasach, kiedy najwyższy szczyty się zdobywało - czasem szaleńczo, czasem z brawurą, ale z szacunkiem do natury. O czasach, kiedy na górę się wchodziło, a nie było wnoszonym czy wprowadzanym przez całą armię ludzi.
Książka nie jest po prostu zbiorem konkretnych wypraw,...