Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to lista the best of, raczej demo: macie tu 7 fascynujących cząsteczek, które zmieniły świat, chcecie więcej, to idźcie ogarnąć chemię.

Książka napisana jest lekko, w gawędziarskim wręcz stylu, gdzie żarty mijają się ze wzorami (mialam flashbacki z liceum), a kolejne ciekawostki wyprzedzają się na zakrętach. Jej forma i treść jest łatwiejsza w odbiorze niż poprzednia pozycja D. Myśliwca. Autor na drodze pisarza książek popularnonaukowych idzie w dobrym kierunku.

Książka nie wymaga wiedzy głębszej niż podstawowa, prezentuje nieznane powszechnie fakty i robi to w sposób bardzo przystępny.

Mam nadzieję, że stanie się początkiem serii , bo o ile obecność jednych cząsteczek jest oczywista, a innych zaskakuje, to przecież
"Wszędzie jest ta chemia"

Nie jest to lista the best of, raczej demo: macie tu 7 fascynujących cząsteczek, które zmieniły świat, chcecie więcej, to idźcie ogarnąć chemię.

Książka napisana jest lekko, w gawędziarskim wręcz stylu, gdzie żarty mijają się ze wzorami (mialam flashbacki z liceum), a kolejne ciekawostki wyprzedzają się na zakrętach. Jej forma i treść jest łatwiejsza w odbiorze niż...

Historia w aktach - każda jest zamkniętą opowieścią, ale razem składają się na spójną opowieść, którą najlepiej ocenić razem.

Nie jest to kryminał, raczej dreszczowiec, napisany po prostu wspaniale! Książkę połyka się wręcz nałogowo i nie sposób się od niej oderwać, a styl Przemysława Piotrowskiego bardzo do mnie przemawia, jest lekki, ale jednocześnie "syty".

Fabularnie książka broni się bardzo dobrze, choć korzysta z licznych klisz: ciężkie dzieciństwo, stare urazy wracające po latach, itp. ale podane są w sposób, który mi to nie przeszkadzał. Historia niby prosta: ktoś zabija, ktoś go musi schwytać, ale nie jest ona prostacka. Akcja pędzi, ale nie na złamanie karku, raczej rozsądnie pozwala, by zawiązały się wątki, a następnie proponuje realne rozwiązania. Bohaterowie to osoby z krwi i kości, a nie papierowe kalki, ich zachowanie jest wiarygodne. Od strony prawno - kryminalnej historia również się broni, nie pozwala sobie na idiotyczne skróty i fantazje rodem z tanich seriali. Opisy Zielonej Góry to już wisienka na tym torciku!

Historia w aktach - każda jest zamkniętą opowieścią, ale razem składają się na spójną opowieść, którą najlepiej ocenić razem.

Nie jest to kryminał, raczej dreszczowiec, napisany po prostu wspaniale! Książkę połyka się wręcz nałogowo i nie sposób się od niej oderwać, a styl Przemysława Piotrowskiego bardzo do mnie przemawia, jest lekki, ale jednocześnie "syty".

Fabularnie...

Historia w aktach - każda jest zamkniętą opowieścią, ale razem składają się na spójną opowieść, którą najlepiej ocenić razem.

Nie jest to kryminał, raczej dreszczowiec, napisany po prostu wspaniale! Książkę połyka się wręcz nałogowo i nie sposób się od niej oderwać, a styl Przemysława Piotrowskiego bardzo do mnie przemawia, jest lekki, ale jednocześnie "syty".

Fabularnie książka broni się bardzo dobrze, choć korzysta z licznych klisz: ciężkie dzieciństwo, stare urazy wracające po latach, itp. ale podane są w sposób, który mi to nie przeszkadzał. Historia niby prosta: ktoś zabija, ktoś go musi schwytać, ale nie jest ona prostacka. Akcja pędzi, ale nie na złamanie karku, raczej rozsądnie pozwala, by zawiązały się wątki, a następnie proponuje realne rozwiązania. Bohaterowie to osoby z krwi i kości, a nie papierowe kalki, ich zachowanie jest wiarygodne. Od strony prawno - kryminalnej historia również się broni, nie pozwala sobie na idiotyczne skróty i fantazje rodem z tanich seriali. Opisy Zielonej Góry to już wisienka na tym torciku!

Historia w aktach - każda jest zamkniętą opowieścią, ale razem składają się na spójną opowieść, którą najlepiej ocenić razem.

Nie jest to kryminał, raczej dreszczowiec, napisany po prostu wspaniale! Książkę połyka się wręcz nałogowo i nie sposób się od niej oderwać, a styl Przemysława Piotrowskiego bardzo do mnie przemawia, jest lekki, ale jednocześnie "syty".

Fabularnie...