Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gorąco polecam. Może nie kobietom rozchwianym emocjonalnie, z wielką niestabilnością hormonalną, takim jak ja gdy czytałam tą książkę. Cholernie wzruszająca, ryczałam jak głupia przez większą część książki. Wcześniej odrzuciłam Intruza, w sumie nawet nie wiem z jakiego powodu, teraz tak jakby się cieszę. Przeczytałam bowiem dużo książek, które nie do końca zachwyciły mnie swoimi historiami. Intruz powalił mnie na łopatki i pozwolił odzyskać wiarę, że ciekawe książki ciągle istnieją. Nie jest to oklepany wątek, wręcz przeciwnie, nigdy się z podobnym jeszcze nie spotkałam. Stephenie zauroczyła mnie kolejnymi postaciami, już nie tak banalnymi, z prawdziwymi problemami. Z problemem odrzucenia, odizolowania, potrzeby zdobywania jedzenia za wszelką cenę, pokazała również, że nie ważne są więzi krwi. Ludzie zmuszeni do wspólnego bycia ze sobą stają się silniej związani aniżeli byliby rodziną. Pokazuje również że w rodzinie jest miejsce nie tylko dla ludzi, ale także dla innych istot. Wagabunda jest tego przykładem. Książka znajduje się u mnie na liście - do ponownego przeczytania, ale jeszcze nie teraz. Choć na pewno kiedyś do niej wrócę. Teraz zaś polecam ją tym, którzy jeszcze jej nie przeczytali.

Gorąco polecam. Może nie kobietom rozchwianym emocjonalnie, z wielką niestabilnością hormonalną, takim jak ja gdy czytałam tą książkę. Cholernie wzruszająca, ryczałam jak głupia przez większą część książki. Wcześniej odrzuciłam Intruza, w sumie nawet nie wiem z jakiego powodu, teraz tak jakby się cieszę. Przeczytałam bowiem dużo książek, które nie do końca zachwyciły mnie...