Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję się rozczarowana. Było już wiele podobnych historii i podobnych bohaterek. To co idealne momentami jest aż "cukierkowo-mdłe" i trudno nie oprzeć się wrażeniu, że historia ułoży się przewidywalnie. Czy faktycznie tak się stanie (stało) to pewnie subiektywna ocena każdego z nas. Główna kobieca bohaterka z kolei jest dla mnie niewiarygodna. Ponad 30-letnia kobieta z jakimś bagażem doświadczeń, a miałam momentami wrażenia że jest to bardzo młoda, nieświadoma dziewczyna.
Powieść trzyma na pewno momentami w napięciu, ma też solidne zakończenie, ale na pewno nie należy do tych "gorących tytułów", które polecałabym w pierwszej kolejności.

Czuję się rozczarowana. Było już wiele podobnych historii i podobnych bohaterek. To co idealne momentami jest aż "cukierkowo-mdłe" i trudno nie oprzeć się wrażeniu, że historia ułoży się przewidywalnie. Czy faktycznie tak się stanie (stało) to pewnie subiektywna ocena każdego z nas. Główna kobieca bohaterka z kolei jest dla mnie niewiarygodna. Ponad 30-letnia kobieta z...

Książkę czyta się szybko i przyjemnie, ale nie miałam w tracie czytania większych chwil napięcia czyt też oczekiwania. W zakończeniu coś mnie rozczarowało. Nie domyśliłam się go do samego końca prawie, co oceniam na plus, ale gdy już je poznałam poczułam niedosyt. Jest banalne. Nie mniej nie uważam żebym straciła czas czytając "Dziewięć dni".

Książkę czyta się szybko i przyjemnie, ale nie miałam w tracie czytania większych chwil napięcia czyt też oczekiwania. W zakończeniu coś mnie rozczarowało. Nie domyśliłam się go do samego końca prawie, co oceniam na plus, ale gdy już je poznałam poczułam niedosyt. Jest banalne. Nie mniej nie uważam żebym straciła czas czytając "Dziewięć dni".

Jest to moje pierwsze, zupełnie przypadkowe, spotkanie z literaturą Miłoszewskiego. Już po pierwszych 30 stronach wiedziałam, że książka będzie świetna. Jest bardzo dopracowana w szczegółach, przez co choć akcja czasami mogłaby być zwawsza, to wzbudza zainteresowanie na tyle aby i tak z napięciem czekać na dalszy rozwój wydarzeń. Żałuję że zaczynam przygodę (bo nie ulega wątpliwości, że sięgnę po wcześniejsze tomy) z Szackim gdy jego się tak naprawdę skończyła, choć (co jest dodatkowym plusem) nigdy nie będziemy mieć pewności w jaki sposób.

Jest to moje pierwsze, zupełnie przypadkowe, spotkanie z literaturą Miłoszewskiego. Już po pierwszych 30 stronach wiedziałam, że książka będzie świetna. Jest bardzo dopracowana w szczegółach, przez co choć akcja czasami mogłaby być zwawsza, to wzbudza zainteresowanie na tyle aby i tak z napięciem czekać na dalszy rozwój wydarzeń. Żałuję że zaczynam przygodę (bo nie ulega...

Książkę na pewno polecam choć mam małe zastrzeżenia. Relacje bohaterów są opisywane momentami w drazniacy i banalny sposób, a wtrącany przez autora humor mnie niekiedy irytowal zamiast smieszyc. Nie mniej sama historia - thriller, jak i zawilosc watka kryminalnego na bardzo dobrym poziomie. Końcówka i finał mnie zaskoczyły, a jednocześnie, gdy wszystko zostało wyjaśnione, było spójne i logiczne. Z pewnością sięgnę po kolejną książkę tego autora.

Książkę na pewno polecam choć mam małe zastrzeżenia. Relacje bohaterów są opisywane momentami w drazniacy i banalny sposób, a wtrącany przez autora humor mnie niekiedy irytowal zamiast smieszyc. Nie mniej sama historia - thriller, jak i zawilosc watka kryminalnego na bardzo dobrym poziomie. Końcówka i finał mnie zaskoczyły, a jednocześnie, gdy wszystko zostało wyjaśnione,...

Książkę czytało mi się bardzo lekko i pochłonełam ją praktycznie w jeden dzień. Pomimo, że mam lekki niedosyt - czegoś zabrakło i nie uważam tej części serii za tak dobrą jak Autopsja czy Klub Mefista, to zdecydowanie polecam wszystkim wielbicielom gatunku, na pewno nie będą nią rozczarowani.

Książkę czytało mi się bardzo lekko i pochłonełam ją praktycznie w jeden dzień. Pomimo, że mam lekki niedosyt - czegoś zabrakło i nie uważam tej części serii za tak dobrą jak Autopsja czy Klub Mefista, to zdecydowanie polecam wszystkim wielbicielom gatunku, na pewno nie będą nią rozczarowani.

Jestem zachwycona literaturą S.J. Bolton od samego początku, od pierwszych stron Ulubionych Rzeczy. Tą książką jestem trochę jednak rozczarowana. Brakowało mi tego mroku, który był bardzo obecny w dwóch pierwszych tomach. Przeszkadzała mi też perspektywa dziecka w książce, nie byłam na to przygotowana. Gdy biorę do ręki takie książki jak Harry Potter czy Pokój wtedy nastawiam się na to i dokładnie tego oczekuje, a tutaj spodziewając się "świata dorosłych" i bardzo ciemnej przytłaczającej strony życia, było to dla mnie męczące. Historia jest przeszywająca tak samo jak w poprzednich tomach jednak "myśli" chłopca i jego "przygody" umniejszają to. Książka oczywiście trzyma bardzo dobry poziom, jednak z dotychczasowych tomów jest dla mnie najsłabsza.

Jestem zachwycona literaturą S.J. Bolton od samego początku, od pierwszych stron Ulubionych Rzeczy. Tą książką jestem trochę jednak rozczarowana. Brakowało mi tego mroku, który był bardzo obecny w dwóch pierwszych tomach. Przeszkadzała mi też perspektywa dziecka w książce, nie byłam na to przygotowana. Gdy biorę do ręki takie książki jak Harry Potter czy Pokój wtedy...

Bardzo dobrze napisana. Trudno się oderwać, nawet czując potrzebą zjedzenia czegoś po kolejnych godzinach lektury, które upłynęły nie wiadomo kiedy. Zawiła intryga przez, którą czytelnik prowadzony jest w przemyślany i odpowiednio dozujący napięcie sposób. Muszę też dać dodatkowego plusa za niewielkie (to głównie tylko pojedyńcze zdania) dawki humoru, które autorka co raz umiejętniej wplata w historię urozmaicając tym samym siedzenie na szpilkach podczas lektury. Ciut gorsza od pierwszej części według mnie, zabrakło poświęcenia większej uwagi niebanalnej osobowości, a przede wszystkim historii, głównej bohaterki, ale nie zmienia to faktu, że wiem już iż S.J. Bolton będzie jedną z moich ulubionych autorek.

Bardzo dobrze napisana. Trudno się oderwać, nawet czując potrzebą zjedzenia czegoś po kolejnych godzinach lektury, które upłynęły nie wiadomo kiedy. Zawiła intryga przez, którą czytelnik prowadzony jest w przemyślany i odpowiednio dozujący napięcie sposób. Muszę też dać dodatkowego plusa za niewielkie (to głównie tylko pojedyńcze zdania) dawki humoru, które autorka co raz...

Pod koniec czytałam tą książkę już na siłę.. Utwierdziła mnie w przekonaniu, że Coben chyba jednak nie jest dla mnie.

Pod koniec czytałam tą książkę już na siłę.. Utwierdziła mnie w przekonaniu, że Coben chyba jednak nie jest dla mnie.