Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie porwała mnie kompletnie. Na okładce jest informacja, że to najlepsza książka Cobena od czasu "Nie mów nikomu". Ja bym powiedział, że jedna z gorszych albo i najgorsza (a przeczytałem ich większość). Ocena 6/10 naciągana.

Nie porwała mnie kompletnie. Na okładce jest informacja, że to najlepsza książka Cobena od czasu "Nie mów nikomu". Ja bym powiedział, że jedna z gorszych albo i najgorsza (a przeczytałem ich większość). Ocena 6/10 naciągana.

Nie wydaje mi się abym został fanem tego krótkiego (na szczęście) cyklu z następnym Bolitarem w głównej roli. Podejrzewam, że taki był zamysł autora aby książkę czytało się z wrażeniem jakby napisał ją piętnastolatek. Nie podobał mi się jednak zbytnio ten zabieg. Niektóre dialogi były wprost żenujące a całą historię odebrałem jak bajeczkę z dokonującym iście bohaterskich czynów nastolatkiem i jego nowymi przyjaciółmi. Szczególnie końcówka była naiwna do granic możliwości i kompletnie mnie nie zelektryzowała. Największy plus tej książki jest taki, że szybko się ją czyta. Nadal utrzymuję zdanie, że najlepsze powieści Cobena są spoza cyklów o Bolitarach czy Winie Lockwoodzie.

Nie wydaje mi się abym został fanem tego krótkiego (na szczęście) cyklu z następnym Bolitarem w głównej roli. Podejrzewam, że taki był zamysł autora aby książkę czytało się z wrażeniem jakby napisał ją piętnastolatek. Nie podobał mi się jednak zbytnio ten zabieg. Niektóre dialogi były wprost żenujące a całą historię odebrałem jak bajeczkę z dokonującym iście bohaterskich...

Dlaczego dopiero teraz sięgnąłem po ten cykl?! Przecież fantastyka to jeden z moich ulubionych gatunków literackich.

Dlaczego dopiero teraz sięgnąłem po ten cykl?! Przecież fantastyka to jeden z moich ulubionych gatunków literackich.

Po każdej części Sagi Diuny obiecuję sobie, że nie sięgnę po kolejną. Nie podobał mi się już od pierwszej części kierunek, w którym podążała ta historia. Obietnicy nie dotrzymałem już dwukrotnie i nie chcę przewidywać czy za trzecim razem nie będzie tak samo. Wiem jedno - aż tak zniechęcony do następnej części, jak po przeczytaniu "Dzieci Diuny", jeszcze nie byłem. Szczególnie zażenował mnie wątek Leto, który stał się praktycznie nieśmiertelną ludzko-trociową hybrydą, niebywale silną, szybką i odporną. Niektóre sceny z jego udziałem były żałośnie śmieszne.

Po każdej części Sagi Diuny obiecuję sobie, że nie sięgnę po kolejną. Nie podobał mi się już od pierwszej części kierunek, w którym podążała ta historia. Obietnicy nie dotrzymałem już dwukrotnie i nie chcę przewidywać czy za trzecim razem nie będzie tak samo. Wiem jedno - aż tak zniechęcony do następnej części, jak po przeczytaniu "Dzieci Diuny", jeszcze nie byłem....