Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Astrobiolog Theo Byrne samodzielnie wychowuje dziewięcioletniego syna. Robin jest niezwykle wrażliwym na przyrodę i nękające ją zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi. Trudno mu jednak dostosować się do reguł panujących w społeczeństwie. Nie umie odnaleźć się wśród rówieśników, bywa agresywny. Specjaliści zalecają leczenie środkami psychoaktywnymi. Theo nie chce się na to zgodzić. Decyduje się poddać syna eksperymentalnej terapii metodą neurofeedbacku.

„Zadziwienie” to jedna z tych historii, po którą sięgałam, nie spodziewając się, że będzie to coś, co zawładnie moim sercem. Fenomenalna, nietuzinkowa, poetycko piękna, do bólu poruszająca i nieprzewidywalna historia, która zachwyci niejednego czytelnika. Mimo że akcja rozgrywa się niespiesznie, skupiając się w dużej mierze na problemach Robina, to ma ona w sobie coś przyciągającego. To historia, która zmusza do przemyśleń, do zastanowienia się nad samym życiem. Książka sławi także piękno i mądrość przyrody, która odzwierciedla się w człowieku. Autor dobrze zna przyrodę, podziwia ją i przybliża w przepiękny sposób. Literatura na najwyższym poziomie – każdy szczegół jest dopieszczony, a zakończenie powala.

Autor po mistrzowsku przedstawił naturę ludzką, wagę rodziny, miłość, siłę i nadzieję. Ponadto uzmysłowił jak kruche i ulotne jest życie. To powieść, która uczy empatii i szacunku nie tylko do drugiego człowieka, ale również otaczającego świata. To wzruszająca i pełna delikatności historia, która na długo zapadnie w pamięci.

Astrobiolog Theo Byrne samodzielnie wychowuje dziewięcioletniego syna. Robin jest niezwykle wrażliwym na przyrodę i nękające ją zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi. Trudno mu jednak dostosować się do reguł panujących w społeczeństwie. Nie umie odnaleźć się wśród rówieśników, bywa...

Rozwiń Zwiń

Lucy rzuca wieloletniego chłopaka i wyjeżdża do Venice Beach, by zająć się ukochanym jamnikiem siostry i być może dokończyć doktorat. Zamiast pisać, wsiąka w kalifornijski styl życia. Zapisuje się na terapię grupową dla kobiet uzależnionych od związków, przegrywek, które w jej oczach zasługują wyłącznie na kpinę lub litość. W nocy, w równoległej przestrzeni na styku lądu i oceanu, romansuje z nieśmiałym pływakiem, tak samo jak ona znawcą greckich mitów.

Każdy czytelnik zrozumie „Ryby” inaczej i co innego z lektury wyniesie. Jednych, jak mnie, zachwyci, innych wręcz obrzydzi. Książka zdecydowanie nie należy do najłatwiejszych pozycji, ponieważ porusza wiele ważnych, delikatnych tematów w mocny sposób. Wiele w niej seksu, brudu i zamieszania. Dzięki temu, że autorka po mistrzowsku operuje słowem, książka angażuje wszystkie zmysły, wiele scen zostaje w głowie. „Ryby” to trudna, mozolna, wspaniała, ale niejednoznaczna powieść. Niejednoznaczna pod każdym względem. Niejednoznaczna, bo i bohaterka jest taka – trudno ją zaszufladkować, jednoznacznie ocenić i zrozumieć.

Książka przepełniona jest bólem i cierpieniem Lucy oraz próbą odpowiedzi na pytania, które przed sobą stawia. Jest to mocny obraz kobiety, który może nie każdemu przypaść do gustu. Według mnie jest to bardzo dobra lektura, do której trzeba podejść z dystansem i ogromnym zrozumieniem. Książka może nas wiele nauczyć. Według mnie jest godna polecenia. Jeśli nie czytaliście poprzedniej książki autorki, to również bardzo mocno ją polecam. Wierzcie mi, warto zmierzyć się z tą książką, jeżeli szukacie czegoś niebanalnego, doskonale nakreślonego, ambitnego.

Lucy rzuca wieloletniego chłopaka i wyjeżdża do Venice Beach, by zająć się ukochanym jamnikiem siostry i być może dokończyć doktorat. Zamiast pisać, wsiąka w kalifornijski styl życia. Zapisuje się na terapię grupową dla kobiet uzależnionych od związków, przegrywek, które w jej oczach zasłu...

Rozwiń Zwiń

Cóż to była za historia! Mroczna, klimatyczna, niepokojąca i zaskakująca. Historia, od której nie sposób się oderwać i która elektryzuje od pierwszej do ostatniej strony.

Nina przyjeżdża na studia do Warszawy. Wierzy, że ma szansę na lepsze życie niż jej matka. Jednak sprawy komplikują się, gdy zakochuje się w swoim wykładowcy. Miłosz jest fascynujący i szybko uzależnia od siebie młodą dziewczynę. A potem nagle znika. Nina, starając się go odnaleźć, trafia do starego domu na przedwojennym letnisku. Domu, w którym wydarzyło się wiele złego.

„Historia złych uczynków” to wciągająca opowieść o niełatwych czasach, szukaniu własnego miejsca w świecie, budowaniu tożsamości, miłości, przyjaźni, zdradzie i lojalności. To książka o życiu takim jakim jest – wymagającym i trudnym. Autorka nie szczędzi swoim bohaterom trudnych przeżyć, ale dzięki temu możemy poznać ich lepiej i dowiedzieć się jak bardzo czas i zaistniałe sytuacje wpłynęły na ich życie. Ponadto buduje napięcie w sposób niemal doskonały, świetnie bawi się czytelnikiem i, co ważne, robi to naprawdę plastycznie, efektownie i zaskakująco. Trudno nie zwrócić uwagi na czasem bardzo ujmujący język i klimatyczny charakter. Całość czyta się jednym tchem i z wielkimi emocjami.

Ta powieść jest dla czytelników, którzy nie lubią prostych rozwiązań, a w literaturze szukają drugiego dna. Ogromną jej zaletą są kreacje bohaterów, więc jeśli lubicie pogłębioną psychikę postaci, bardzo prawdopodobne, że ta powieść przypadnie Wam do gustu.

Cóż to była za historia! Mroczna, klimatyczna, niepokojąca i zaskakująca. Historia, od której nie sposób się oderwać i która elektryzuje od pierwszej do ostatniej strony.

Nina przyjeżdża na studia do Warszawy. Wierzy, że ma szansę na lepsze życie niż jej matka. Jednak sprawy komplikują si...

Rozwiń Zwiń

Chłopak Marty nie uprzedził jej, że chce się zgłosić na ochotnika w wojnie, która wybuchła na wschodzie Ukrainy w 2014 roku. Musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Ale Marta nie chce w nieskończoność czekać ten wróci z frontu. Woli prowadzić takie życie jak dotychczas. Niechęć do oczekiwań stawianych przez patriarchalne społeczeństwo narasta w niej, aż w końcu – wybucha.

Długo się zastanawiałam, jak zacząć tych kilka zdań, nie chcę trywializować powagi tematu, a jednocześnie trafnie oddać zamęt i konsternację, jakich przysporzyła mi lektura powieści Haśki Szyjan. Chaos jest chyba najbardziej trafnym określeniem spinającym wrażenia z mojej wędrówce po tekście. Ale cóż się dziwić, skoro sama bohaterka ma w tej kwestii mętlik w głowie. Na początku trudno było mi się „wgryźć” tekst, natłok myśli bohaterki przytłaczał, ale po jakimś czasie czytałam z wielkim zainteresowaniem o jej kolejnych impulsywnych zachowaniach.

Autorka wspaniale pokazała zagubienie ludzi, którzy zostali wrzuceni w wir wielkiej historii. Chcieli po prostu normalnie, spokojnie żyć, a nagle ktoś wszystko zniszczył. Wielu nie chce się z tym pogodzić. Nie chcą się zastanawiać, czy ich bliski wróci z frontu, nie chcą czekać. Ale z czasem będą musieli dokonać wyboru, tak jak główna bohaterka.

Pozycja „Za plecami” Haśki Szyjan jest niezaprzeczalnie powieścią ważną i wartą poznania. W obliczu napaści Rosji na Ukrainę oraz w cieniu wciąż trwającej wojny – nawet bardzo. To książka, która stawia pytania, ale nie udziela odpowiedzi, pokazując tajemnicę życia i ludzkiego losu. Powieść uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej 2019.

Chłopak Marty nie uprzedził jej, że chce się zgłosić na ochotnika w wojnie, która wybuchła na wschodzie Ukrainy w 2014 roku. Musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Ale Marta nie chce w nieskończoność czekać ten wróci z frontu. Woli prowadzić takie życie jak dotychczas. Nie...

Rozwiń Zwiń

W książce „Droga Mleczna. Autobiografia naszej Galaktyki” Moiya McTier pokazuje, że nie musisz mieć doktoratu z astrofizyki, by zrozumieć wszechświat – wystarczy jedynie wyruszyć w podróż z Drogą Mleczną.

Lektura chociaż wymagająca skupienia, okazała się czystą przyjemnością. Droga Mleczna w fantastyczny sposób opowiada swoje dzieje (zgadza się, ona jest narratorką). Jej entuzjazm, zachwyt odczuwa się na każdej stronie tej książki. Znakomicie wplątuje w historię inne nauki, bo poza opowieścią o sobie jest to również historia wszechświata. Choć jest to pozycja popularnonaukowa, czyta się ją szybko. Nie czułam w trakcie lektury zmęczenia i nie czułam się przytłoczona naukowymi wywodami. Dzięki tej książce w inny sposób spojrzałam na wszechświat, wiele rzeczy zrozumiałam.

Chyba najlepszym dowodem na to, jak ciekawa jest to książka, jest to, że raczej nieszczególnie ciągnie mnie do nauk ścisłych, a tę pozycję przeczytałam z wielką przyjemnością. Komu mogę polecić „Drogę Mleczną. Autobiografię naszej Galaktyki”? Wszystkim. Pasjonatom wszechświata, uczniom, nauczycielom fizyki i każdemu czytelnikowi, który chce dowiedzieć się czegoś więcej na temat tego, co nas otacza.


W książce „Droga Mleczna. Autobiografia naszej Galaktyki” Moiya McTier pokazuje, że nie musisz mieć doktoratu z astrofizyki, by zrozumieć wszechświat – wystarczy jedynie wyruszyć w podróż z Drogą Mleczną.

Lektura chociaż wymagająca skupienia, okazała się czystą przyjemnością. Droga Mleczn...

Rozwiń Zwiń

Niezwykłe zabytki, tajemnicze zamki i warownie, żywe skanseny, opuszczone chałupy, rwące rzeki, wyjątkowe rośliny i chronione zwierzęta – to wszystko znajdziecie na Podhalu. Książka o tym regionie rozpali ciekawość małych i dużych. Uświadomi, że ten region Polski jest wart zobaczenia i odkrycia.

Autorzy w przystępny sposób tłumaczą wszystkie kluczowe kwestie - czym są torfowiska, co to luxtorpeda, dlaczego dzikie zwierzęta wchodzą do miasta, dlaczego głuszec miewa problemy ze słuchem. Świetnym dodatkiem jest też quiz, który znajduje się na końcu książki. Dzieci mogą sprawdzić zdobytą wiedzę.

Jestem zachwycona tą pozycją! Nie sądziłam, że znajdę w niej tyle informacji. A wszystko podane jest w pięknej formie. Jeśli planujecie poznać ten wyjątkowy region, to gorąco polecam!

Niezwykłe zabytki, tajemnicze zamki i warownie, żywe skanseny, opuszczone chałupy, rwące rzeki, wyjątkowe rośliny i chronione zwierzęta – to wszystko znajdziecie na Podhalu. Książka o tym regionie rozpali ciekawość małych i dużych. Uświadomi, że ten region Polski jest wart zobaczenia i odk...

Rozwiń Zwiń

Doro wraz z matką i siostrą przeprowadzają się na podkrakowską wieś. W pobliskim domu na Wschodniej mieszka ekscentryczna starsza pani, dwójka licealistów i mała dziewczynka. Chłopak szybko zaprzyjaźnia się z sąsiadami. Tymczasem jego matka pracuje jako położna i próbuje poukładać sobie życie, mierząc się z pełną wyzwań codziennością.

Z historii wyłania się wiele prawd życiowych, które są uniwersalne na długie lata. Autorka podkreśliła jak ważne są ludzka przyjaźni, dobroć i wzajemna pomoc - to one są motorem dobrych rzeczy. W książce pojawia się dużo wydarzeń, ale każdy element jest bardzo dobrze przemyślany, nie ma chaosu. Wszystko pokazane jest z wdziękiem, humorem i ogromną lekkością. A bohaterowie są niesłychanie wyraziści.


Podczas czytania targały mną różne emocje, przeżywałam wszystko razem z bohaterami i zachwyciłam się Różą. Czuję jakbym wróciła od dobrych przyjaciół. Ta książka jest mądra, ciekawa i zdecydowanie ponadczasowa. Mocno poruszyła moje serce, przywołała wspomnienia i sprawiła ogromną przyjemność. Polecam ją z całego serca.

Doro wraz z matką i siostrą przeprowadzają się na podkrakowską wieś. W pobliskim domu na Wschodniej mieszka ekscentryczna starsza pani, dwójka licealistów i mała dziewczynka. Chłopak szybko zaprzyjaźnia się z sąsiadami. Tymczasem jego matka pracuje jako położna i próbuje poukładać sobie ży...

Rozwiń Zwiń

Emocjonalna, poruszająca do głębi, przeszywająca na wskroś.

Maria zaginęła na 3 dni, 20 lat temu. Spędzała wtedy wakacje u babci w Górach Sowich. Ani ona, ani nikt inny nie wie, co wtedy się z nią działo. Teraz, gdy wraca w tamto miejsce, nie przypuszcza, że będzie musiała zmierzyć się nie tylko ze swoją traumą, ale i z tym, co zdarzyło się na tych terenach pod koniec wojny. Okazuje się, że zbyt długo skrywane tajemnice teraz okazują się zbyt trudne do wypowiedzenia.

Książka opowiada o tym, co przemilczane, istotne, bolesne. To pozycja o kobiecej sile, o męskich słabościach, o determinacji, o solidarności, o próbie zrozumienia drugiej osoby. „Nocami krzyczą sarny” na długo pozostanie w moim sercu. Nie zapomnę emocji, żalu i współczucia, które odczuwałam podczas czytania, i jej wielowątkowości.

Znalazłam tu wszystko czego szukałam. Piękny język, malownicze opisy przyrody, które stawały mi żywe przed oczami (nie tylko w wyobraźni, krajobrazy Gór Sowich nie są mi obce), świetnie scharakteryzowani bohaterowie. Mogłam pokrzyczeć i popłakać z Marią, Mereike i Marianną nad życiową niesprawiedliwością, nad ofiarami nieludzkich państwowych systemów, a ponad wszystko nad poranionymi kobietami skrywającymi swoje bóle.

Wielkim plusem jest fantastyczny styl, niesamowicie plastyczny język, oddziałujący na zmysły odbiorcy. Jest w tej książce tak wiele wspaniałych fragmentów, że aż chce się do nich wracać. Z wielkim żalem odłożyłam książkę na półkę. Wiem jednak, że jeszcze nieraz do niej wrócę z przyjemnością. Pozycję polecam Wam z całego serca. Mam nadzieję, że kiedyś sięgnięcie po nią i zachwycie się fabułą równie mocno jak ja!

Emocjonalna, poruszająca do głębi, przeszywająca na wskroś.

Maria zaginęła na 3 dni, 20 lat temu. Spędzała wtedy wakacje u babci w Górach Sowich. Ani ona, ani nikt inny nie wie, co wtedy się z nią działo. Teraz, gdy wraca w tamto miejsce, nie przypuszcza, że będzie musiała zmierzyć się ni...

Rozwiń Zwiń

Nie trzeba interesować się medycyną, by lektura „Co by Pan zrobił na moim miejscu” sprawiła mnóstwo frajdy. To literatura faktu w fabularnej odsłonie, którą czyta się momentami jak literaturę sensacyjną. Czytaniu towarzyszy niedowierzanie, szacunek i ulga, ponieważ autor opisuje z niezwykłą precyzją zabiegi, które ratują ludzkie życie.

„Co by Pan zrobił…” to opowieść o niesamowitej dziedzinie medycyny, jaką jest neurochirurgia, o postępie, jaki w ostatnich latach zrobiła ta nauka. Przewodnikiem jest Peter Vajkoczy, jeden z najbardziej renomowanych neurochirurgów na świecie. Peter Vajkoczy opowiada o dylematach, przed jakimi stoi każdego dnia, oraz o fascynujących przypadkach pacjentów, którym uratował życie i dla których stał się kimś więcej niż tylko lekarzem.

Niewątpliwie atutem pozycji są trafne refleksje autora, zarówno te związane z leczeniem, jak i te, które tyczą się medycyny. W książce pojawiło się sporo fascynujących medycznych zagadnień, wszystkie zostały przedstawione w bardzo przystępnej formie. Autor pokazuje czytelnikowi jak wpływają na życie człowieka m.in. guzy mózgu, częściowo nawet jeszcze nieznane. Dokładne i barwne opisy badań, operacji i schorzeń powodują, że czujemy się jakbyśmy stali zaraz za plecami Petera Vajkoczy’ego.

Książkę przeczytałam z wielką przyjemnością. Polecam ją osobom lubiącym ciekawostki medyczne oparte na faktach. Warto poświęcić czas takiej literaturze, tym bardziej że jest napisana przystępnym językiem.

Nie trzeba interesować się medycyną, by lektura „Co by Pan zrobił na moim miejscu” sprawiła mnóstwo frajdy. To literatura faktu w fabularnej odsłonie, którą czyta się momentami jak literaturę sensacyjną. Czytaniu towarzyszy niedowierzanie, szacunek i ulga, ponieważ autor opisuje z niezwykł...

Rozwiń Zwiń

Rok 1705. Thea Brandt kończy osiemnaście lat. W miejskim teatrze czeka na nią miłość życia, ale w jej rodzinie nie dzieje się dobrze – ojciec i ciotka kłócą się bez końca, zaczyna brakować im także pieniędzy. Pewnego dnia w życiu Thei pojawiają się miniatury, które łudząco przypominają prawdziwe osoby/rzeczy. Dlaczego ktoś je podrzuca? Dlaczego Thei?

Jessie Burton wspaniale odmalowała uczucia, z wyczuciem prowadziła po meandrach różnych scenariuszy życia. Fabuła mnie pochłonęła. Kiedy weszłam w jej nurt, za nic nie chciałam wychodzić. Nie tylko zdarzenia odgrywały główną rolę, ale i emocje, zdarzenia, zmiany nastawienia do tego, co przeszło i co właśnie toczyło się. Nieczęsto się zdarza, że po przeczytaniu książki nie mam niedosytu lub przesytu. Że mam wrażenie, iż można by coś skrócić albo jakieś wątki bardziej rozwinąć. Tu wszystkiego było w sam raz. To misternie skonstruowana, spokojna, prosta, elegancka, przejmująca, refleksyjna, zwłaszcza na końcu, powieść, która sprawia, że w głowie mi się kotłuje. Dużo z niej zachowałam w pamięci. Cieszę się, że na nią trafiłam, bardzo nam było po drodze.

Rok 1705. Thea Brandt kończy osiemnaście lat. W miejskim teatrze czeka na nią miłość życia, ale w jej rodzinie nie dzieje się dobrze – ojciec i ciotka kłócą się bez końca, zaczyna brakować im także pieniędzy. Pewnego dnia w życiu Thei pojawiają się miniatury, które łudząco przypominają pra...

Rozwiń Zwiń