Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia poruszająca, wręcz niewiarygodna. Ciężko było mi przyjąć do wiadomości fakt, że zdarzyła się naprawdę. Czytając, czułam się jakbym sama przebywała w ciasnej piwnicy - bez bliskich, bez rzeczy osobistych, bez choćby jednego promyka słońca. Aż ciarki po plecach przechodzą. Co zatem musiała czuć 10-letnia dziewczynka, która była przetrzymywana w takich warunkach siłą. Jak to wpłynęło na jej psychikę? Jak teraz radzi sobie w codziennych obowiązkach po 8 latach od czasu ucieczki? Te pytania zadawałam sobie za każdym razem, kiedy zasiadałam do czytania kolejnego rozdziału drastycznych wspomnień kobiety, która przeżyła tak wiele w najważniejszym czasie życia każdego z nas. Czas, który przeznaczony jest na edukację, rozwój, ale i zabawę, Natascha zmuszona była spędzić z człowiekiem, który nie dość, że ją uwięził i wmawiał, że nie ma już nikogo prócz jego, to jeszcze głodził, molestował i bił. Zrobił z niej swoją niewolnicę, kogoś kim może sterować, kogoś kto był mu całkowicie uległy. Książkę powinien przeczytać każdy, bez wyjątku. Często postrzegamy nasze życie jako złe, nieudane. Niektórzy z nas poddają się, odbierając sobie ten najważniejszy dar. Dla nich to najłatwiejsza droga. Pomyślmy jednak o małej dziewczynce, która zmuszona była przebywać w niewyobrażalnych warunkach przez tyle lat, a jednak znalazła w sobie siłę i postanowiła próbować żyć normalnie mimo wszystko. Takich ludzi powinniśmy naśladować, znajdować w sobie promyk nadziei, nawet jeśli myślimy, że to już koniec.

Historia poruszająca, wręcz niewiarygodna. Ciężko było mi przyjąć do wiadomości fakt, że zdarzyła się naprawdę. Czytając, czułam się jakbym sama przebywała w ciasnej piwnicy - bez bliskich, bez rzeczy osobistych, bez choćby jednego promyka słońca. Aż ciarki po plecach przechodzą. Co zatem musiała czuć 10-letnia dziewczynka, która była przetrzymywana w takich warunkach siłą....

"Miłość. Gdy tylko wpuścisz do swojego serca to słowo, gdy tylko pozwolisz mu zapuścić korzenie, rozprzestrzeni się jak grzyb we wszystkich zakamarkach twojej duszy - a wraz z nim pytania, drżące, pączkujące lęki, które sprawią, że nigdy nie zaznasz spokoju".
Wydawało mi się to z początku nieprawdopodobne, ale "Pandemonium" okazała się książką przebijającą "Delirium". Pełna zaskakujących nawrotów akcji, jak również tak samo piękna jak pierwsza część trylogii. Bajkowo pokazana miłość dwojga ludzi, która powoli się rozwijała, choć wydawało się, że nie da się ze sobą połączyć ludzi z dwóch wrogich sobie obozów. Niemożliwe stało się możliwe. Zaskoczyło mnie zakończenie, które jest bardzo intrygujące, wprawiające w osłupienie, sprawia, że nie zaśnie się bez sięgnięcia po kolejną część. Jedyne, co mi w tej książce nie odpowiadało były przeplatające się rozdziały "teraz" i "wtedy" co bardzo utrudniało czytanie. W połowie zdecydowałam najpierw przeczytać wszystkie "wtedy", a zaraz potem "teraz". Dzięki temu nie mieszały mi się wątki i nie zapominałam, co wcześniej przeczytałam ; ). Jednak pomimo tej wady bardzo polecam tą książkę wszystkim chorym na delirię i nie tylko. :)

"Miłość. Gdy tylko wpuścisz do swojego serca to słowo, gdy tylko pozwolisz mu zapuścić korzenie, rozprzestrzeni się jak grzyb we wszystkich zakamarkach twojej duszy - a wraz z nim pytania, drżące, pączkujące lęki, które sprawią, że nigdy nie zaznasz spokoju".
Wydawało mi się to z początku nieprawdopodobne, ale "Pandemonium" okazała się książką przebijającą "Delirium". Pełna...

„...słowa żyją tak długo, jak długo ludzie je pamiętają.”

Myślałam że to niemożliwe... ale jednak, cuda się zdarzają. "Sekret Julii" okazał się udoskonaloną wersją swojej poprzedniczki. Tej książki się nie czyta, ona należy do tych, które się pochłania.

„...słowa żyją tak długo, jak długo ludzie je pamiętają.”

Myślałam że to niemożliwe... ale jednak, cuda się zdarzają. "Sekret Julii" okazał się udoskonaloną wersją swojej poprzedniczki. Tej książki się nie czyta, ona należy do tych, które się pochłania.

Dotychczas moja ulubiona książka

Dotychczas moja ulubiona książka

"Przenika mnie zimno a w mojej piersi kawałek po kawałku wyrasta ściana. On mnie nie kocha.
Nigdy mnie nie kochał.
To wszystko było kłamstwem."

Książka piękna jak cała trylogia, momentami wyciskała łzy. Spotkanie Leny z Aleksem w lesie nie mogło nie wywołać płaczu. Tak samo jak rozmowa głównej bohaterki z własną matką, której tak naprawdę nie zna. Książka bardzo mnie wzruszyła i szczerze żałuję, że to już koniec. Nie chce mi się w to wierzyć. Cała trylogia zgromadzona na półce pozaznaczana jest milionem karteczek. Te cytaty aż o to błagały. Pokazują ukryte w nich piękno, jak i życiową prawdę. Bo każdy z nas kiedyś coś stracił...
W przyszłości na pewno wrócę do tych książek jeszcze nie raz. ; )

"Przenika mnie zimno a w mojej piersi kawałek po kawałku wyrasta ściana. On mnie nie kocha.
Nigdy mnie nie kochał.
To wszystko było kłamstwem."

Książka piękna jak cała trylogia, momentami wyciskała łzy. Spotkanie Leny z Aleksem w lesie nie mogło nie wywołać płaczu. Tak samo jak rozmowa głównej bohaterki z własną matką, której tak naprawdę nie zna. Książka bardzo mnie...

Najlepsza książka EVER! Pełna napięcia, nie można się oderwać. Piękna historia, momentami romantyczna, która mogłaby się zdarzyć naprawdę. 10/10

Najlepsza książka EVER! Pełna napięcia, nie można się oderwać. Piękna historia, momentami romantyczna, która mogłaby się zdarzyć naprawdę. 10/10

Jedno słowo by ją opisać : piękna...

Jedno słowo by ją opisać : piękna...