-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać246
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
-
Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik14
-
ArtykułyMamy dla was książki. Wygraj egzemplarz „Zaginionego sztetla” Maxa GrossaLubimyCzytać2
Biblioteczka
2022-04-12
2022-01-05
2017-01
2017-02
2014-08
2015-11
2015-06-30
2015-06-28
2015-02-08
2015-02-05
2015-03
2015-06-23
2013-11-05
2014-10-12
2014-04-22
2013-12-25
Książka z fabuła niczym z amerykańskiego filmu o typowej szkole. Bohaterami są oczywiście nastolatkowie, między którymi aktualnymi tematami są związki, miłość i seks. Chociaż są przyjaciółmi żyją w kręgu wzajemnych intryg. Jakby to wszystko nie było wystarczająco powikłane zawiłą sytuację komplikuje nowa w szkole, pochodząca z bogatej prowincji, dla której nie ma w życiu przeszkód nie do pokonania. W jej gierki zostaje również niechętnie uwikłany nowy, przystojny nauczyciel języka francuskiego, który od razu po zagoszczeniu się w szkole staje się bożyszczem nastolatek. Chociaż potrafi się jej oprzeć nie jest do końca pokorny w stosunku do innej uczennicy, która jednak odrzuca jego zaloty. Książka pełna jest rozmaitych komplikacji i zwrotów akcji, jednak mimo to czyta się łatwo i szybko bez zbędnych trudności.
Książka z fabuła niczym z amerykańskiego filmu o typowej szkole. Bohaterami są oczywiście nastolatkowie, między którymi aktualnymi tematami są związki, miłość i seks. Chociaż są przyjaciółmi żyją w kręgu wzajemnych intryg. Jakby to wszystko nie było wystarczająco powikłane zawiłą sytuację komplikuje nowa w szkole, pochodząca z bogatej prowincji, dla której nie ma w życiu...
więcej mniej Pokaż mimo to2014-03-19
"Tak, obstaję przy swoim: Chcę umrzeć, gdyż mam już dość tego zasranego życia, które znoszę od czasu wypadku. To nie jest życie, to nie jest moje życie. (...) Od tamtego dnia nie żyję, zmuszają mnie do życia, na siłę utrzymują mnie przy życiu. Nie wiem, dlaczego ani po co. Wszystko co wiem, to to, że jestem żywym trupem, że nie życzyłbym sobie takiej pseudośmierci i tego wszystkiego, co znoszę od nieomal trzech lat."
"Tak, obstaję przy swoim: Chcę umrzeć, gdyż mam już dość tego zasranego życia, które znoszę od czasu wypadku. To nie jest życie, to nie jest moje życie. (...) Od tamtego dnia nie żyję, zmuszają mnie do życia, na siłę utrzymują mnie przy życiu. Nie wiem, dlaczego ani po co. Wszystko co wiem, to to, że jestem żywym trupem, że nie życzyłbym sobie takiej pseudośmierci i tego...
więcej mniej Pokaż mimo to2014-03-07
Historia poruszająca, wręcz niewiarygodna. Ciężko było mi przyjąć do wiadomości fakt, że zdarzyła się naprawdę. Czytając, czułam się jakbym sama przebywała w ciasnej piwnicy - bez bliskich, bez rzeczy osobistych, bez choćby jednego promyka słońca. Aż ciarki po plecach przechodzą. Co zatem musiała czuć 10-letnia dziewczynka, która była przetrzymywana w takich warunkach siłą. Jak to wpłynęło na jej psychikę? Jak teraz radzi sobie w codziennych obowiązkach po 8 latach od czasu ucieczki? Te pytania zadawałam sobie za każdym razem, kiedy zasiadałam do czytania kolejnego rozdziału drastycznych wspomnień kobiety, która przeżyła tak wiele w najważniejszym czasie życia każdego z nas. Czas, który przeznaczony jest na edukację, rozwój, ale i zabawę, Natascha zmuszona była spędzić z człowiekiem, który nie dość, że ją uwięził i wmawiał, że nie ma już nikogo prócz jego, to jeszcze głodził, molestował i bił. Zrobił z niej swoją niewolnicę, kogoś kim może sterować, kogoś kto był mu całkowicie uległy. Książkę powinien przeczytać każdy, bez wyjątku. Często postrzegamy nasze życie jako złe, nieudane. Niektórzy z nas poddają się, odbierając sobie ten najważniejszy dar. Dla nich to najłatwiejsza droga. Pomyślmy jednak o małej dziewczynce, która zmuszona była przebywać w niewyobrażalnych warunkach przez tyle lat, a jednak znalazła w sobie siłę i postanowiła próbować żyć normalnie mimo wszystko. Takich ludzi powinniśmy naśladować, znajdować w sobie promyk nadziei, nawet jeśli myślimy, że to już koniec.
Historia poruszająca, wręcz niewiarygodna. Ciężko było mi przyjąć do wiadomości fakt, że zdarzyła się naprawdę. Czytając, czułam się jakbym sama przebywała w ciasnej piwnicy - bez bliskich, bez rzeczy osobistych, bez choćby jednego promyka słońca. Aż ciarki po plecach przechodzą. Co zatem musiała czuć 10-letnia dziewczynka, która była przetrzymywana w takich warunkach siłą....
więcej Pokaż mimo to