Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezależnie od tego, co sądzi się o całej historii, książkę czyta się bardzo dobrze. Nie miałem wrażenia, że jest tak przegadania i przeintelektualizowana jak (zwłaszcza w drugiej połowie) "Strach". Nie zgadzam się też z opiniami wskazującym na to, że opowieść jest zbyt długa. Owszem, "Szczelina" nie straszy, ale potrafi przyjemnie zaciekawić. Dodatkowym smaczkiem wzbogacającym lekturę jest możliwość zobaczenia na YT filmików z wyprawy w Trybecz, którą autor odbył osobiście. Najlepsza książka Kariki, warto!

Niezależnie od tego, co sądzi się o całej historii, książkę czyta się bardzo dobrze. Nie miałem wrażenia, że jest tak przegadania i przeintelektualizowana jak (zwłaszcza w drugiej połowie) "Strach". Nie zgadzam się też z opiniami wskazującym na to, że opowieść jest zbyt długa. Owszem, "Szczelina" nie straszy, ale potrafi przyjemnie zaciekawić. Dodatkowym smaczkiem...

Książka słabsza niż "Ciemność" i "Strach". Klimat psują naukowe rozważania mające wyjaśnić główny wątek. Zdecydowanie jest ich za dużo. Fabularnie jest dość prosto, niezbyt zaskakująco. Na plus elementy podhalańskiego folkloru, na których oparto podstawowy pomysł powieści i w zasadzie niewiele więcej elementów zasługuje tu na uwagę. Znane z książek autora monologi wewnętrzne głównego bohatera w wypadku "Wiatru" wyjątkowo mnie irytowały. Szczerze mówiąc żadna z postaci nie wzbudziła we mnie większych emocji. Mimo, że powieść jest krótka i czyta się ją sprawnie, nie polecam.

Książka słabsza niż "Ciemność" i "Strach". Klimat psują naukowe rozważania mające wyjaśnić główny wątek. Zdecydowanie jest ich za dużo. Fabularnie jest dość prosto, niezbyt zaskakująco. Na plus elementy podhalańskiego folkloru, na których oparto podstawowy pomysł powieści i w zasadzie niewiele więcej elementów zasługuje tu na uwagę. Znane z książek autora monologi...

Zmiana formy faktycznie spowodowała, że "Koty" czyta się szybciej i łatwiej niż pierwszą część, natomiast trochę zabrakło mi tego co stanowiło największą zaletę "Kosy" czyli tego nowohuckiego kolorytu lokalnego. Oczywiście, że akcja ponownie osadzona jest głównie w Hucie, a chociażby Kombinat jest miejscem istotnych dla fabuły zdarzeń, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że jednak pierwsza część była trochę bardziej "nowohucka". Sami bohaterowie to też trochę inni ludzie niż w pierwszej części, nie wzbudzili we mnie takiej sympatii jak poprzednio. Myślę, że główną zaletą "Kotów" nie jest (dość poprawny, aczkolwiek niekoniecznie angażujący) wątek kryminalny, a przedstawienie emocji panujących w społeczeństwie w 1989 r. Mam tu na myśli poczucie niepewności opozycjonistów co do sensu organizacji kolejnych strajków, nadzieję (lub jej brak) na dokonanie się demokratycznych zmian w kraju i to co mogą przynieść zwykłym ludziom, a także coraz bardziej widoczny podział społeczeństwa na tych, którzy reprezentują władzę i tych, którzy tej władzy przestają się bać. To nie jest idealna książka i momentami nie powinna być tak bardzo ugrzeczniona (dotyczy to też zresztą pierwszej części), niemniej zdecydowanie warto przeczytać.

Zmiana formy faktycznie spowodowała, że "Koty" czyta się szybciej i łatwiej niż pierwszą część, natomiast trochę zabrakło mi tego co stanowiło największą zaletę "Kosy" czyli tego nowohuckiego kolorytu lokalnego. Oczywiście, że akcja ponownie osadzona jest głównie w Hucie, a chociażby Kombinat jest miejscem istotnych dla fabuły zdarzeń, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że...