Jest to całkowicie zapomniana perełka literatury socrealistycznej. Tytułowi Żurbinowie to rodzina stoczniowców. Najstarszym z nich jest dziadek Matwiej Dorofiejewicz. Synowie Matwieja to z kolei Ilia i Witia. Powieść jednak skupia się głównie wokół Ilii Matwiejewicza i jego synów tj. Wiktora, Kostii, Antona i Aleksieja. Oczywiście autor nie zapomina też o kobietach radzieckich. Wspominana jest często żona Ilii, czyli Agafia Karpowna. Występuje też Duniaszka - żona Kostii i Lida, która to jest żoną Wiktora. Tej ostatniej nie odpowiada pracy w stoczni. Źle czuje się w rodzinie Żurbinów i ostatecznie od nich ucieka. Kończy się to rozstaniem z Wiktorem. Nie można również zapomnieć o młodej i niezwykle ambitnej inżynierce Zinaidzie Pawłownej. Zina przyjeżdża do stoczni po ukończeniu instytutu. Niestety rozmowa z dyrektorem stoczni Iwanem Stiepanowiczem nie idzie po jej myśli. Ten zamiast na pochylnię przydziela ją do biura porad technicznych. Tam poznaje niejednoznacznego i zagubionego Skobielewa. Pod koniec powieści można zauważyć narastające uczucie, jakie rodzi się pomiędzy Ziną a Wiktorem. Zaczęło się to już w czasie, kiedy Zina i Skobielew pomagali Wiktorowi opracowywać jego uniwersalną obrabiarkę do drewna, za co Wiktor otrzymał nagrodę stalinowską III stopnia. Jedyną postacią negatywną jest Beniamin Siemionowicz, który to uwodzi związaną z Aleksiejem Katię. Ostatecznie Katia zachodzi w ciążę z Siemionowiczem, ten jednak ją zostawia i udaje się do kolejnego już w swoim życiu miejsca w rozległym ZSRR. Mimo tego ostatecznie Aleksiej żeni się z Katią. Można nawet przeczytać zdanie: "Aleksiej chciał objąć Katię, ale serce waliło mu jak młot nitownika". Tego typu romantyzm występuje też np. w "Kierowcach" Rybakowa.

Wątkiem najistotniejszym, jeśli chodzi o stocznię jest jej przebudowa i przejście na produkcję potokową, co jest projektem Antona.

Powieść przypomina polską pozycję, tj. "Lewanty" Brauna. Obie książki powstały zresztą w tym samym okresie. Tam również odchodzono od nitowania na rzecz spawania i zaczynano wprowadzać lewanty, czyli produkcję okrętów z osobno budowanych modułów. Dochodzi jednak do większego skupienia na zagadnieniach technicznych, niż to jest w powieści radzieckiej. Stąd niestety powieść "Żrubinowie" jest mniej ciekawa od "Lewnatów".

Jest to całkowicie zapomniana perełka literatury socrealistycznej. Tytułowi Żurbinowie to rodzina stoczniowców. Najstarszym z nich jest dziadek Matwiej Dorofiejewicz. Synowie Matwieja to z kolei Ilia i Witia. Powieść jednak skupia się głównie wokół Ilii Matwiejewicza i jego synów tj. Wiktora, Kostii, Antona i Aleksieja. Oczywiście autor nie zapomina też o kobietach...