Ukraiński serial „Zniewolona” zdobył serca polskiej publiczności, która czeka już niecierpliwie na trzeci sezon, zapowiadany niestety dopiero na przyszły rok. Do tego czasu zagorzałym miłośnikom produkcji pozostaje oglądanie powtórek albo, co jest według mnie znacznie lepszym rozwiązaniem, sięgnięcie po jej książkową wersję. Pierwszy tom opowieści o niełatwym życiu Katieriny Wierbickiej – „Zniewolona. Bez prawa do miłości” – ukazał się w połowie stycznia bieżącego roku.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by książką zainteresowali się również ci, którzy jeszcze nie widzieli tej historii na ekranie. Dla nich krótkie wprowadzenie: otóż główna bohaterka to osiemnastoletnia chłopka pańszczyźniana, należąca do zamożnego ziemianina, Piotra Iwanowicza Czerwinskiego. Dzięki staraniom swojej matki chrzestnej Katierina jest dobrze wykształcona (jak na kobietę w XIX w.), nosi eleganckie stroje i cieszy się licznymi przywilejami. Wciąż jednak pozostaje cudzą własnością, przedmiotem, który można wykorzystać w dowolny sposób, zabawką w czyichś rękach. Ta świadomość zaczyna ciążyć jej bardziej niż kiedykolwiek od chwili spotkania z Aleksiejem – ubogim szlachcicem o dobrym sercu, który nie ma pojęcia, że piękna Katierina nie posiada nawet samej siebie.

Pierwszy tom „Zniewolonej” nie należy do książek, którym trzeba poświęcić wiele czasu i wysiłku. Rozdziały składają się z niezbyt długich scen bez rozbudowanych opisów, co – w zależności od czytelniczych preferencji – można uznać za zaletę lub wadę. Autorki posługują się prostym, przystępnym językiem, a akcja toczy się wystarczająco szybko, by utrzymać zainteresowanie odbiorcy.

Tych, którzy znają serial, zapewne nie zdziwi fakt, że „Zniewolona. Bez prawa do miłości” to opowieść, w której pozytywne i negatywne postaci są oddzielone bardzo grubą kreską. Raczej nie można tu mówić o złożonych charakterach i wyraźnie widać, kto ma budzić sympatię, a kto niechęć. Czytelnicy oczekujący skomplikowanych portretów psychologicznych nie będą więc pewnie zadowoleni z lektury, w przeciwieństwie do tych, dla których liczą się przede wszystkim emocje, bo umiejętności ich wywoływania nie sposób „Zniewolonej” odmówić. I choć zdaję sobie sprawę, że dla wielu bezbronna, uciśniona dziewica nie jest ulubionym typem protagonistki, to obok problemów i nieszczęść Katieriny trudno przejść obojętnie. Nie trzeba wybitnej wrażliwości, by wczuć się w jej położenie.

Miłośników serialu jego książkowa wersja raczej zbytnio nie zaskoczy, jest to jednak zgrabnie utkana historia, przy której można przyjemnie spędzić czas, wzruszyć się, docenić to, że świat przeszedł wielkie zmiany na lepsze. Warto przeczytać i warto czekać na kolejny tom.

Małgorzata Pawlak