Książka nie jest pozycją popularnonaukową, ale podręcznikiem akademickim, dotyczącym zaratusztrianizmu. Jest to dość trudna pozycja.
Nie stawia sobie za cel ukazania wyłącznie starożytnej mitologii irańskiej, ale przede wszystkim wszystkie dziejowe przemiany, jakie dotyczyły tej religii. I tak, opis zaczyna się od omówienia bóstw archaicznych (np. Mitra, Zurwan, Waju, Wata, Tisztria, Anahita, Ogień), z okresu przed Zaratusztrą. Potem wchodzi on, z jego Gatami awestyjskimi, autorka datuje okres jego działalności na podstawie wpływów epoki kamiennej i analogii stylu Gat z Rygwedą, pochodzącą z 18 wieku p.n.e. Rezultat wskazuje, że żył zapewne między 15 a 13 wiekiem p.n.e. Przedstawione jest potem objawienie Zaratusztry, postaci Amszaspandów, podległych im Jazatów.

Dalej pojawia się parę wieków przeskoku dziejowego i dochodzimy do czasów Cyrusa Wielkiego, pod panowaniem którego zaratusztrianizm był silną religią państwową i kiedy zaczęto budować pierwsze świątynie ognia. Wcześniej bowiem nie budowano świątyń, aby nie więzić bóstw (a ogień i woda--Atar i Anahita byli wyjątkowo potężnymi bóstwami, choć nie należeli do 6-tki Amszaspandów, to niekiedy miewali większe od nich znaczenie, wynikające ze starożytnego kontekstu). Wśród potomków Cyrusa pojawiają się pierwsze przypadki "świętego małżeństwa" (tj. małżeństw w najbliższym kręgu rodzinnym, np. brata z siostrą), przy czym autorka podaje mało mityczne historyczne uzasadnienie tego procederu.

W czasach Cyrusa autorka poświęca też uwagę pewnej ważnej sprawie: mianowicie uwolnieniu Żydów z niewoli babilońskiej. Autorka podaje następnie, że w efekcie nastąpiła wielka sympatia Żydów do Persów, co objawia się wspominaniem Cyrusa w Księdze Izajasza, a także w zbieżnościach judaizmu z zaratusztrianizmem pod względem np. wyobrażeń o Sądzie Ostatecznym, o Zbawicielu, o wszechmogącym i wiecznym Bogu (w zaratusztrianizmie można widzieć właściwie monoteizm przypisując Amszaspandom i Jazatom rolę aniołów, co zresztą czyniono w czasach muzułmańskich).

Po kolejnych kilkuset latach tragiczny najazd Aleksandra Macedońskiego i wymordowanie kapłanów zaratusztriańskich. W konsekwencji, ponieważ w tradycji irańskiej pismo zostało wyrwane Złemu Duchowi Angra Mainju (Arymanowi) i z tej przyczyny Awestę przekazywano ustnie, po śmierci kapłanów powstały wielkie straty przekazu religijnego. Potem współżycie Greków i Persów owocowało adaptowaniem greckich posągów do perskich bogów.

W końcu dochodzi do podboju islamskiego, gdzie zaratusztrianie nie wytrzymali przewagi militarnej, ale zachowali swoją tożsamość.
Od tego momentu, przez około połowę książki opisywana jest ich mozolna walka o przetrwanie pomimo prześladowań, wyśmiewania, formułowania piętnujących ich praw, pokazane jest ratowanie kolejnych "świętych ogni" przed zagaszeniem, walka o możliwość pochówków w wieżach milczenia (dahmach), ucieczka części wiernych do Indii, a wreszcie walka o byt wobec argumentów nauki europejskiej, która wyszukiwała sprzeczności nawarstwione z wiekami, m.in. herezję zurwanicką, która spowodowała, że zamiast jedynego niestworzonego, odwiecznego boga Ormuzda i odwiecznego pierwiastka zła, Arymana, Ormuzd i Aryman stali się dziećmi Zurwana, co chrześcijanie skwapliwie wykorzystali, atakując pozycję Ormuzda jako "brata szatana", itp.

Przy tym wszystkim w dość oczywisty sposób pominięte zostały opowieści heroiczne i miłosne, tj. Szahname, opowieść o Wis i Raminie, a opowieść o Chosrowie i Szirin wspomniana jest jedynie w dwóch zdaniach w kontekście historycznym.

Generalnie, książka pokazuje, jak religia została sformułowana, podany jest pewien kontekst wierzeń wcześniejszych, a potem mamy cały magiel wpływów historycznych, które targały tą religią na różne sposoby i to jest największym przedmiotem zainteresowania autorki. Pomimo tego, niejako przy okazji, wyciągnąłem z tego materiału sporo szczegółów dotyczących zarówno pierwotnych wierzeń przed Zaratusztrą, jak i roli rozmaitych Jazatów w czasach zaratusztrianizmu, a także ewolucji obrzędów, np. momentu ustanowienia świątyń ognia, pogrzebów, ewolucji poglądów na ofiary z krowy (pod wpływem wiernych z Indii), poglądów dotyczących czystości (np. że wody nie można było skazić myjąc w niej brudne ciało--ciało należało najpierw oczyścić... moczem bydlęcym), itd. Jest też omówiony proces stopniowego spisywania Awesty pismem zamiast przekazu ustnego. Można się dowiedzieć co to Zand, Bundahiszn, itd. Polecam dociekliwym i osobom, którym to potrzebne zawodowo.

Książka nie jest pozycją popularnonaukową, ale podręcznikiem akademickim, dotyczącym zaratusztrianizmu. Jest to dość trudna pozycja.
Nie stawia sobie za cel ukazania wyłącznie starożytnej mitologii irańskiej, ale przede wszystkim wszystkie dziejowe przemiany, jakie dotyczyły tej religii. I tak, opis zaczyna się od omówienia bóstw archaicznych (np. Mitra, Zurwan, Waju, Wata,...