Nigdy nie chce oceniać książek zanim ich nie przeczytam. Chcę aby moja ocena była czymś poparta, ale tutaj się nie da. Próbowałam czytać. Przeczytała. 80 stron książki i odłożyłam ją na długo czas, by zrobić drugie podejście, które jak się okazało w niczym mi nie pomogło.

Chciałam, naprawdę chciałam przeczytać ją do końca ale nie dam rady, bo moje cierpienie jest nie do zniesienia. Nie chcę też zmuszać się do czytania czegoś co absolutnie mnie nie interesuje, nie porusza, nie sprawia, że chcę przeżywać te emocje razem z bohaterami, czegoś co mnie irytuje. Nie chcę marnować swojego czasu na to, bo na tak zwanej kupce wstydu, którą zapewne wielu z nas zna, piętrzy mi się mnóstwo innych, lepszych książek.

A więc jestem rozczarowana do granic możliwości. Pamiętam jak natknęłalm się na tą książkę w zapowiedziach, przyjemna okładka zachęcała.

Co do opisu, przynajmniej do jego pierwszej części, pomysł wcale nie był głupi, bo strata matki i trauma z tego powodu, mogła być naprawdę ciekawie przedstawiona ale jak się okazało zostało to skopane w najbardziej oczywisty sposób.

Jeśli chodzi o samą fabułę to schemat powielany w wielu książkach. Standardowo.

On - nieziemsko przystojny, niemożliwie bogaty, właściciel największej firmy w mieście, a najlepiej właściciel całego miasta albo połowy kuli ziemskiej. Twardy, stanowczy zawsze dostaje to czego chce. I oczywiście koniecznie nie chce poważnych związków, bo ma poranioną głowę czy serce przez przeszłość.

Ona - cicha, spokojna, ładna, z małym albo większym dramatem w przeszłości na koncie. Najlepiej jakaś sekretarka/dziennikarka/projektantka albo inna studentka.

I gdy ich drogi się spotalaj, bum! rodzi się wielka, romantyczna miłość. Ble.

Książka lekka, szybko się czyta co jest plusem jak i zarówno minusem.

Owszem, szybko przerzuca się strony ale niestety nie znajduje się na nich nic wartego zapamiętania. Nie ma efektu wow.

Bardzo płytki opis wszystkiego, począwszy od bohaterów, przez ich zachowanie, myśli, dialogi, opis ich spotkań. No słabo to wyszło.

Historia bardzo przeciętna, tak bardzo przeciętna, że nie dałabym rady tego dokończyć. Może kiedyś gdy będę się bardzo nudziła, tak dla święgo spokoju, że faktycznie nie pomyliłam się z oceną, przeczytam jeszcze raz, ale teraz nie.

Nigdy nie chce oceniać książek zanim ich nie przeczytam. Chcę aby moja ocena była czymś poparta, ale tutaj się nie da. Próbowałam czytać. Przeczytała. 80 stron książki i odłożyłam ją na długo czas, by zrobić drugie podejście, które jak się okazało w niczym mi nie pomogło.

Chciałam, naprawdę chciałam przeczytać ją do końca ale nie dam rady, bo moje cierpienie jest nie do...