Mam pozytywne wrażenia po zakończeniu lektury książki. Bardzo interesujące były dla mnie analizy które się w niej pojawiły. Dla autora kluczowe są omawiane przez niego opozycje: świata (w odróżnieniu od rzeczywistości), sensu (w opozycji do wartości), podmiotu (w odróżnieniu od indywiduum), faktu i interpretacji (w opozycji do opinii). Ponownie je w swojej książce definiuje. Stara się on bowiem uporządkować chaos pojęciowy występujący w wojnach kulturowych. Poza wspomnianymi pojęciami Markowski omawia wojny kulturowe (konserwatystów z liberałami), demokrację, populizm, przemoc, prawdę.

Autor mówi (w skrócie) o tym że należy odrzucić spór oparty na wartościach i powiązanych z nimi emocjach, zamiast niego wypracować wspólny sens (oparty na dobru wspólnym) w oparciu o sztukę interpretacji (która opiera się na faktach, w odróżnieniu od opinii).

Interesujące było omówienie tego wszystkiego na realnych przykładach z życia politycznego Ameryki i Polski. Miałem wrażenie jakbym nauczył się czegoś nowego o społeczeństwie amerykańskim i jego problemach. Intrygujące dla mnie było omówienie ewolucji wspomnianych pojęć i sporów o idee w filozofii, zaskakujące że ma ona aż tak duży wpływ na życie. Na końcu książki znajduje się pomocny słownik pojęć.

Mam pozytywne wrażenia po zakończeniu lektury książki. Bardzo interesujące były dla mnie analizy które się w niej pojawiły. Dla autora kluczowe są omawiane przez niego opozycje: świata (w odróżnieniu od rzeczywistości), sensu (w opozycji do wartości), podmiotu (w odróżnieniu od indywiduum), faktu i interpretacji (w opozycji do opinii). Ponownie je w swojej książce...