Książka Warrena Adlera została wydana w 1981 roku, więc ponad 30 lat temu, jednak nic nie straciła ze swej aktualności. Ludzie nadal kochają się i pobierają, a potem gdzieś gubią po drodze tę swoją miłość, rozmieniają ją na drobne w codzienności, aż nagle okazuje się, że nic z niej nie zostało. Niektórzy na tym poprzestają, inni rozchodzą się kulturalnie. Jedni przekraczają jednak w pasji tę cienką granicę dzielącą miłość od nienawiści i tak zapętlają się, że niszczą nie tylko siebie, ale wszystko wokół.
Właśnie ta książka bardzo przedstawia historię małżeństwa, dwojga kochających się kiedyś ludzi w zapamiętałych wrogów, tracących rozum i opamiętanie, karmiących się nienawiścią. W pewien sposób jest to fascynujące, jak właściwie z niczego powstała taka fala nienawiści, a cóż jest tu głównym przedmiotem sporu? Dom. No dobrze, luksusowa willa, ale to nadal tylko dom, który bez kochającej rodziny pozostaje już tylko właściwie budynkiem, wyznacznikiem statusu materialnego.
Rozwód to zawsze przykra i trudna sprawa, ale w tym przypadku przedmiot sporu doprowadził do takiej eskalacji nienawiści, że ociera się ona o absurd i w końcu prowadzi do tragedii.
Pozostaje jeszcze tylko do obejrzenia wersja filmowa, by porównać spojrzenie reżysera na przedstawioną historię. Polecam.

Książka Warrena Adlera została wydana w 1981 roku, więc ponad 30 lat temu, jednak nic nie straciła ze swej aktualności. Ludzie nadal kochają się i pobierają, a potem gdzieś gubią po drodze tę swoją miłość, rozmieniają ją na drobne w codzienności, aż nagle okazuje się, że nic z niej nie zostało. Niektórzy na tym poprzestają, inni rozchodzą się kulturalnie. Jedni ...