W sumie nie jestem wielkim admiratorem czasów starożytnych, ale czasem dla poszerzenia horyzontów sięgam po opracowania dotyczące tamtej epoki. Nie miałem pojęcia o królestwie Numidii sąsiadującym z Kartaginą na kontynencie afrykańskim. Jeszcze mniej wiedziałem o takich władcach jak Masynissa, Adherbal czy Jugurta, którzy władali tym spornym terytorium. Z tego względu może nieco przydługie wprowadzenie opisujące zdarzenia z historii Rzymu oraz rolę Numidii w wojnach punickich było dla mnie uzasadnione.
Jakże zmienna bywała fortuna dla Synów Wilczycy (na marginesie – ten nadużywany przez Autora zwrot trochę razi) w trakcie kolejnych lat wojny jugurtyńskiej. Paradoksalnie armia pod dowództwem zdolnego Jugurty nie stała na straconej pozycji. Choć w przypadku tego konfliktu duże znaczenie odegrały nietrafione decyzje polityczne i sojusze zakończone ostatecznie zdradą.
Temat opracowania dość niszowy, co może stanowić atut publikacji; z reguły opracowania o hegemonii Rzymu w Afryce Północnej skupiają się na dziejach Kartaginy. Zarazem omawiany niewielki zakres czasowy oraz niezbyt wielka ilość źródeł sprawia (odwołania głównie do Salustiusza), że zasadnicza część książki jest zdecydowanie zbyt krótka.

W sumie nie jestem wielkim admiratorem czasów starożytnych, ale czasem dla poszerzenia horyzontów sięgam po opracowania dotyczące tamtej epoki. Nie miałem pojęcia o królestwie Numidii sąsiadującym z Kartaginą na kontynencie afrykańskim. Jeszcze mniej wiedziałem o takich władcach jak Masynissa, Adherbal czy Jugurta, którzy władali tym spornym terytorium. Z tego względu może...