Uwiodła mnie okładka. Ma w sobie tyle uroku i ukrytej magii. Dzięki niej uznałam "Władczynię snów" za niezbędną w mojej biblioteczce. Z pewnością intrygujący tytuł też zachęcił mnie do kupna. Choć potem czekało mnie rozczarowanie - pierwsze sto stron było pozbawione tajemnicy i czaru, które obiecują słowa na tylnej okładce. Na całe szczęście kolejne strony utwierdziły mnie w przekonaniu, że warto posiadać "Władczynię snów".

Dawno nie spotkałam się z tak zagmatwaną i zawiłą fabułą.Przez dobre dwieście stron nie byłam pewna kto jest Z kim. Nie wiedziałam nawet kto jest kim! Wszystko przez tę aferę z imionami... Większość bohaterów tej niesamowitej historii wierzy, że imiona mają specjalną moc. Magiczną. Każdy kto pozna twoje prawdziwe imię zyskuje nad Tobą władzę. Z własnej woli można zdradzić swoje prawdziwe imię tylko osobie, której się bezgranicznie ufa. Ponad to fabuła skomplikowana jest w tak odosobniony sposób, że z początku kibicujemy czarnemu charakterowi. A dobrą duszyczkę traktujemy jako zazdrosną wariatkę, Bóg wie skąd. To dziwne uczucie nie opuściło mnie do końca. Cały czas wykazywałam nieprawdopodobną empatię do tych złych, mimo rozwijającej się akcji. W pewnym momencie po prostu już nie wiedziałam komu kibicować. Nie mogłam zdecydować się, która z dwóch dziewczyn jest mi bliższa. Słoneczna, czy Księżycowa.

Głównym bohaterem jest nastolatek chodzący do liceum. Nieustannie podkochuje się w koleżance o indiańskich korzeniach - Madison. Jak każda bohaterka powieści dla młodzieży jest bardzo piękna. Niesamowite oczy, cudowne włosy i niebanalne poczucie humoru. Gdy relacje między nastolatkami nabierają rumieńców na scenie pojawia się druga dziewczyna - blondynka o krótko przyciętych włosach, używająca imienia Ivy. Jasnowłosa ma w sobie coś z duszka lub elfa. Stara odwrócić uwagę głównego bohatera - Jaya - od Madison, ostrzega go przed wyznaniem miłości i pocałunkami. Zachowuje się jakby nie była w pełni władz umysłowych, skacze po drzewach i rozrzuca nasionka. Nic dziwnego, że Jay nie darzy jej sympatią. Jednak coś go w niej pociąga... Rozdarty pomiędzy dwiema nierealnymi dziewczynami nie dostrzega otaczającej go ułudy.

Dalszy ciąg: http://morderczynimarzen.blogspot.com/2015/03/wadczyni-snow-nina-blazon.html

Uwiodła mnie okładka. Ma w sobie tyle uroku i ukrytej magii. Dzięki niej uznałam "Władczynię snów" za niezbędną w mojej biblioteczce. Z pewnością intrygujący tytuł też zachęcił mnie do kupna. Choć potem czekało mnie rozczarowanie - pierwsze sto stron było pozbawione tajemnicy i czaru, które obiecują słowa na tylnej okładce. Na całe szczęście kolejne strony utwierdziły mnie...