Niestety książka Semplińskiego przeznaczona jest wyłącznie dla fanatyków i kolekcjonerów. Jest ona nudną, usypiającą wręcz wyliczanką przedstawień i obsady aktorskiej. Rok po roku Autor w powtarzalny sposób wylicza co w sezonie było granie, gdzie bylo grane i jak długo było grane. Z niewiarygodną wręcz precyzją (i to trzeba mu przyznać) podaje, kto grał (a kto zaniemógł), kto "wisiał" na afiszu, a kto z niego zszedł, który teatrzyk splajtował i ile nowych powstało w jego miejsce itp. Anegdotki i opisy życia za kulisami stanowią - niestety, ułamek tej monumentalnej wyliczanki. Owszem, padają tu słynne nazwiska przedwojennych gwiazd - ale tylko w kontekście tego, gdzie, z kim, za ile i jak długo występowały. Innymi słowy - wieje nudą, a przecież książka oparta na wspomnieniach Autora mogła być prawdziwym rarytasem! Na nic zdają się lakoniczne opisy zdolności aktorskich czy wokalnych gwiazd i gwiazdeczek, na nic zdjęcia, na nic tytuły zapomnianych zupełnie operetek i szlagierów. Piszę to z wielką przykrością, gdyż książka ta zostanie zapomniana tak samo jak operetka "Krysia leśniczanka", Maria Marjewska i teatrzyk "Małe miniatury"...

Niestety książka Semplińskiego przeznaczona jest wyłącznie dla fanatyków i kolekcjonerów. Jest ona nudną, usypiającą wręcz wyliczanką przedstawień i obsady aktorskiej. Rok po roku Autor w powtarzalny sposób wylicza co w sezonie było granie, gdzie bylo grane i jak długo było grane. Z niewiarygodną wręcz precyzją (i to trzeba mu przyznać) podaje, kto grał (a kto zaniemógł),...