„ – A prywatnie? Jak się z nią pracowało?

– Szczerze? Trudno. Była szalenie wymagająca, nie miała zrozumienia dla personelu. Dla rodziców też. Ciągle powodowała jakieś konfliktowe sytuacje.

– To znaczy? – Policjant uniósł brwi. Wreszcie ktoś zburzył ten nierealny obraz pani docent, jaki przedstawiano mu do tej pory”.

Już jakiś czas temu dotarła do mnie straszna myśl: nie sposób przeczytać wszystkich książek, jakie ukazują się na polskim rynku. To po prostu fizycznie niemożliwe. Co więcej, trudno nawet przeczytać te, które wpadły nam w oko. Pozostaje wtedy zapamiętać nazwisko pisarza i sięgnąć po kolejną jego pozycję. Właśnie tak było ze mną i Ireną Małysą. Umknął mi jej dobrze oceniany debiut „W cieniu Babiej Góry”. Całe szczęście nakładem Wydawnictwa Mova ukazała się jej druga powieść pod tytułem „Więcej niż jedno życie”. Obie książki łączy postać policjantki Barbary Zajdy, ale – tak jak było w moim przypadku – można zacząć od drugiej powieści. Autorka przybliża nam nieco losy Barbary, dzięki czemu postać ta nie jest dla nas obca.

Po skończonej lekturze wiem jedno. Irena Małysa to kolejne nazwisko, które muszą zapamiętać wszyscy miłośnicy polskich kryminałów. Czas spędzony z recenzowaną książką na pewno nie jest czasem straconym. Spodobała mi się opowiadana historia. Spodobali mi się bohaterowie i kryminalna zagadka. Spodobał mi się styl i język autorki. Wreszcie spodobało mi się tło społeczno-obyczajowe. Ponieważ akcja powieści rozgrywa się zasadniczo w Krakowie (w którym aktualnie mieszkam), doceniam opis miasta i jego klimatu. Autorka po prostu dobrze pisze. Chociaż jej książka to kryminał, to jednak umiejętnie wprowadza także akcenty humorystyczne. Duży plus za dialogi, które brzmią po prostu realnie. Któż nie uśmiechnie się, czytając takie słowa wypowiadane przez taksówkarza: „pani kochana, już ja znam te bogate krakowskie rodziny. Człowiek to ma za nie wiadomo co, a później wychodzą na jaw skandale. Kurwią się, piją i kradną”.

Pomyślicie pewnie, że książka dostanie ode mnie najwyższą z możliwych ocen. Tak się nie stanie, ale o tym za chwilę. Wspomnijmy jeszcze o miejscu akcji – dość nieoczywistym na kryminał. Jest nim szpital dziecięcy. Przebywają w nim ciężko chore dzieci. Jedne czekają na kolejne operacje, inne upatrują jeszcze swojej szansy w leczeniu za granicą. Są jednak i takie, które nie czekają już na nic. Trzeba zatrzymać się na chwilę przy tym wątku, bo odgrywa tak naprawdę wiodącą rolę w książce. Autorka bardzo sugestywnie nakreśliła obraz nieuleczalnie chorych dzieci i ich rodziców. W szpitalu przy swoich pociechach czuwają przede wszystkim matki. Fizycznie słabe, niewyspane, nasłuchujące nerwowo odgłosów aparatury medycznej. Czy ktoś jest sobie w stanie wyobrazić to, co czują? Te kobiety już są święte, choć i one miewają momenty załamania i zwątpienia. Jednak gdy w grę wchodzi życie dziecka, gotowe są na wszystko. Dosłownie.

Właśnie w takim szpitalu ginie doktor Marta Kuc. Kobieta wypada przez okno, a policja podejrzewa, że ktoś maczał w tym palce. Komu zależało na śmierci lekarki? Czy była tylko niewinną ofiarą? Dlaczego Baśka Zajda musi pracować w szpitalu pod przykrywką? Czy to możliwe, że chory na raka Mikołaj nagrał zabójcę Marty?

W miarę postępów śledztwa mnożą się następne pytania. Co gorsza, dochodzi do kolejnych tajemniczych śmierci. Okazuje się, że wszystkie tropy prowadzą do szpitala.

Czy policjantom uda się ustalić prawdę? Czy każdy lekarz jest wierny swojemu zobowiązaniu: „po pierwsze nie szkodzić”? Jak daleko można się posunąć, aby osiągnąć upragniony cel?

„Więcej niż jedno życie” to powieść, która zdecydowanie przypadła mi do gustu. Polubiłem autorkę za sposób pisania. Umiejętnie wyważyła między tłem obyczajowym a zagadką kryminalną. W jej książce nie ma niepotrzebnych wulgaryzmów czy brutalności, choć kiedy trzeba, pojawiają się krew i trupy. Oczywiście – jak możemy się domyślić – sama Barbara ma problemy w życiu osobistym, które nijak nie układa się po jej myśli. Szkoda tylko, że jednoznacznie nie poznaliśmy dalszych losów Mikołaja. Zżyłem się z tym chłopakiem i mam nadzieję, że jednak wyzdrowiał. Że zdarzył się cud. Kończąc tę recenzję, podsumowuję: osiem gwiazdek dla książki. Słowa uznania dla autorki. Pozostaje tylko czekać na kolejne jej powieści. Wam tymczasem polecam „Więcej niż jedno życie”.

Wojciech Sobański