Taka słodko gorzka opowieść. Napisana na wesoło, ale o bardzo smutnych sprawach. Nie jest to lekka lektura, raczej przygnębiająca opowieść, chociaż kończy się optymistycznie. To raczej manifest niż biografia, chociaz napisany jak biografia.

Autor opowiada o swojej pracy młodego weterynarza i walce by mimo przeciwności jednak raczej zwierzęta ratować niż zabijać -bo okazuje się, ze praca młodego weterynarza przede wszystkim polega na zabijaniu, a dodatkowo czasem na ratowaniu'; i największą trudnością są ludzie, a nie skomplikowane choroby zwierząt. Kto chce być weterynarzem musi przede wszystkim radzić sobie z ludźmi, a ludzie bywają koszmarni.

Autor angażuje się w wyjazdowe akcje sterylizacyjne -zamiast jechać na urlop sterylizuje kilkaset psów np w Indiach, dodatkowo zakłada coś w rodzaju pogotowania dla zwierząt i bierze dodatkowe nocne dyżury, oprócz pracy w dzień, w wolnych chwilach biegnie przez pustynie w bardzo ciężkim wyścigu -żeby zwrócić na siebie uwagę , bo w końcu zakłada fundacje, a fundacja potrzebuje rozgłosu. I jest jeszcze bardziej zajęty, chociaz wydaje się to już niemożliwie.

Naprawdę robi wrażenie niesamowita odporność fizyczna i psychiczna autora i nieziemska pracowitość. Pisze o sobie jakby był takim gapowatym weterynarzem- ale wystarczy sobie uzmysłowić ile godzin dziennie pracuje i w jaki sposób, np. robiąc kilkadziesiąt sterylizacji, operując w nocy w ramach pogotowania i normalnie przyjmując w dzień , walcząc o swoje pogotowie, o fundacje i o swoje marzenia , biegnąć przez pustynię- to widać, że ta gapowatość to tylko taki żart, takie oko puszczone do czytelnika. Bo autor serio bierze swoje życie w swoje ręce i prze do przodu, w realizacji swoich planów i marzeń, niczym tur - pracuje całą dobę, nie śpi ( serio nie wiem jak to mozliwe) biega, operuje, wymyśla kolejne rzeczy i je realizuje, a wszystko mimo trudności jakoś się układa z czasem. Ale układa się nie dlatego, ze ma jakiegoś przypadkowego farta, ale dlatego ze naprawdę bardzo ciężko pracuje na realizację tego co sobie postanowił.

Taka słodko gorzka opowieść. Napisana na wesoło, ale o bardzo smutnych sprawach. Nie jest to lekka lektura, raczej przygnębiająca opowieść, chociaż kończy się optymistycznie. To raczej manifest niż biografia, chociaz napisany jak biografia.

Autor opowiada o swojej pracy młodego weterynarza i walce by mimo przeciwności jednak raczej zwierzęta ratować niż zabijać -bo...