Chciałabym się skupić na figurze kobiety w lekturze, ponieważ bardzo mnie zafascynowała osoba Rachel Lei. Wydaje mi się, że można tutaj zauważyć zalążek tworzenia się narracji ze strony kobiety, powstaje swego rodzaju herstory, ale nie w pełnym tego słowa znaczeniu, jaki znamy teraz. Sama asymilacja i emancypacja Żydów na terenie Europy Środkowo-Wschodniej przebiegała inaczej, jeśli chodzi o mężczyzn i kobiety. Samo genderowe ujmowanie historii, pozwala widzieć więcej aspektów. Uważam, że kobiety zawsze ubogacają treść.
Same imię pani Hurwicz jest bardzo metaforycznie nacechowane. Samo Rachela oznacza „cierpliwą”, a Lea z łacińskiego „lwica”. Są to doskonale przymioty wyróżniające bohaterkę.
Kobieta w tradycyjnym judaizmie ma obowiązek opieki nad domem i dziećmi, jest traktowana podmiotowo. Mąż większość czas spędza na nauce, tak, więc kobieta zostaje ze wszystkim sama. Z naszej perspektywy wydaje się być kobietą uciśnioną, pozbawioną praw. Mircea Eliade pisał: Stary Testament ma skrajnie męski charakter, gdyż, jako podstawowy tekst monoteizmu, stanowi dokument zwycięstwa nad żeńskimi bóstwami, nad matriarchatem śladami w strukturze społecznej. Stary Testament jest tryumfalnym śpiewem zwycięskiej religii męskiej, męską pieśni wytępienia matriarchalnych pozostałości w religii i społeczeństwie. Jednak w postępowym aspekcie judaizmu kobiety są niezależne, wyemancypowane, mają prawo do spełniania swoich marzeń oraz do nauki. Rachel Leja jest socjalistką, co było opozycją do poglądów jej męża. Jednak nie przeszkadzało jej to w byciu sobą. Dzielnie wypełniała swoją społeczną misję, interesowało ją życie kolektywu. Każdemu ze szczerego serca chciała podać pomocną dłoń. Od razu nasuwa mi się na myśl kilka postaci kobiecych, które wywarły ogromny wpływ na postępową myśl, a są to: Pua Rakowska -działaczka syjonistyczna, przywódczyni żydowskiego ruchu feministycznego, Kadia Mołodowska - jidyszowa poetka, Rachela Auerbach - tłumaczka i pisarka czy Róża Luksemburg – działaczka antywojenna, filozofka i ekonomistka.

Chciałabym się skupić na figurze kobiety w lekturze, ponieważ bardzo mnie zafascynowała osoba Rachel Lei. Wydaje mi się, że można tutaj zauważyć zalążek tworzenia się narracji ze strony kobiety, powstaje swego rodzaju herstory, ale nie w pełnym tego słowa znaczeniu, jaki znamy teraz. Sama asymilacja i emancypacja Żydów na terenie Europy Środkowo-Wschodniej przebiegała...