Początek był bardzo obiecujący, ale im dalej w las, tym gorzej. Ja rozumiem, że bohaterowie to młodzi ludzie, ale to musiał być jakiś alternatywny świat, gdzie 18-latki wychodzą za mąż (i to nie jedna para, ale wszyscy wokoło!!!) i nikt nie widzi w tym problemu, gdzie jeśli dziewczyna nie jest dziewicą to wielki problem, chociaż nasza głupiutka Ellie od chwili poznania Gunnera, ciągle czuła ból między nogami (nosz Boże co za hipokryzja). Myślę, że autorka odleciała i to zdrowo. Stworzyła nam niepewną Ellie, która non stop irytowała i miała poważne problemy psychiczne (już dawno jej brat powinien załatwić jej psychologa czy coś) – to jak zobaczyła jak jej chłopak całuje kogoś w policzek i niemal stanęła w płomieniach! Dzięki Bogu za rozsądek Ari wtedy. Gunner to jakiś odrealniony bohater, bez wad. Szczerze? Bałabym się przebywać koło kogoś takiego – nie złości się na Ciebie, ciągle grzeczny i wpatrzony w Ciebie jak w obrazek. Brrr…przeraża mnie to. Już więcej potencjału widzę w Jeffie i Ari, bo chociaż też wyprawiali głupoty, to była jakaś iskra, jakieś działanie, a nie monotonne: cześć kochanie, kocham Cię, nie mogę Bez Ciebie żyć, blablabla. Cukier i jednorożce nie są w moim stylu. Jestem już chyba za stara na to. Dodajmy do tego, że Ellie nie miała praktycznie żadnych ambicji, poza byciem kochaną i chronioną przez faceta. Chyba powinna urodzić się Średniowieczu, chociaż kobiety wtedy umiały pokazać pazur. Nie wiem może ja mam inny obraz dzisiejszej młodzieży, ale nikt nie przechodzi przez życie bez wpadek i błędów. Dlatego tak liczę na historię Ari i Jeffa. Pal licho kolejne zaręczyny. U nich może się coś więcej dziać 😊

Początek był bardzo obiecujący, ale im dalej w las, tym gorzej. Ja rozumiem, że bohaterowie to młodzi ludzie, ale to musiał być jakiś alternatywny świat, gdzie 18-latki wychodzą za mąż (i to nie jedna para, ale wszyscy wokoło!!!) i nikt nie widzi w tym problemu, gdzie jeśli dziewczyna nie jest dziewicą to wielki problem, chociaż nasza głupiutka Ellie od chwili poznania...