Lubię książki o tej tematyce i przeczytałem ich wiele, ale co do tej mam mieszane uczucia. Może dlatego, że przeczytałem ją zbyt późno i jest to dość podobna historia do wielu innych, wcześniej przeczytanych. Więc nie ma dla mnie tej nowości, zaskoczenia, zdumienia i przerażenia, tym co spotkało autora. Inny aspekt to ciągłe pretensje autora do wszystkich, nawet do ludzi którzy mu pomagali. Ciągłe wytykanie im i piętnowanie, że mimo wiary chrześcijańskiej, nie postępują ściśle wg nauk swojego Boga. Trochę w tym hipokryzji, bo autor wielokrotnie pisze, że oni i jego rodzina nie byli zbyt pobożnymi Żydami (ojciec jadł trefne jedzenie, pił alkohol, luźno podchodził do obchodzenia świąt), więc dlaczego wymaga tego od innych? W końcu ci ludzie, pomagając mu, ryzykowali życie swoje i całej swojej rodziny, i nie każdy miał w sobie na tyle odwagi. W innych książkach ze wspomnieniami ocalałych, nie spotkałem się z tak jednoznacznie negatywną oceną sąsiadów chrześcijan.

Lubię książki o tej tematyce i przeczytałem ich wiele, ale co do tej mam mieszane uczucia. Może dlatego, że przeczytałem ją zbyt późno i jest to dość podobna historia do wielu innych, wcześniej przeczytanych. Więc nie ma dla mnie tej nowości, zaskoczenia, zdumienia i przerażenia, tym co spotkało autora. Inny aspekt to ciągłe pretensje autora do wszystkich, nawet do ludzi...