Wstrząsająca relacja uczestnika/świadka wypadku lotniczego z 1972 r. w Wysokich Andach. Autorzy oddali wszelkie odcienie ludzkich reakcji na zabójczą naturę ogromnych gór.

Wstrząsająca relacja uczestnika/świadka wypadku lotniczego z 1972 r. w Wysokich Andach. Autorzy oddali wszelkie odcienie ludzkich reakcji na zabójczą naturę ogromnych gór.

Historia świetna, czytalo się w miarę ok, ale brakowalo mi "tego czegoś".

Historia świetna, czytalo się w miarę ok, ale brakowalo mi "tego czegoś".

Jedna z książek, która zapadła mi głęboko w pamięci. Historia tragiczna, ale pozostawia niesamowite przesłanie i nadzieję na przyszłość. Bo nie wiesz dla kogo Ty jesteś inspiracją i komu Ty dajesz nadzieję na lepsze jutro.

Jedna z książek, która zapadła mi głęboko w pamięci. Historia tragiczna, ale pozostawia niesamowite przesłanie i nadzieję na przyszłość. Bo nie wiesz dla kogo Ty jesteś inspiracją i komu Ty dajesz nadzieję na lepsze jutro.

Ile człowiek jest w stanie znieść, żeby przetrwać?

13 października 1972 roku samolot lecący z Urugwaju do Chile, na którego pokładzie była przede wszystkim studencka drużyna rugby, rozbił się w Andach. Trwająca 72 dni gehennę przeżyło 16 osób - zmuszonych do okładania się pięściami w celu pobudzenia krążenia, oglądania śmierci swoich przyjaciół, a wreszcie do kanibalizmu...

"Cud w Andach" to prawdziwa historia jednego z ocalałych, bez którego misja ratunkowa nigdy by się nie odbyła. Opisuje on nie tylko tragiczne wydarzenia, ale i myśli (nawet te najmroczniejsze),które towarzyszyły mu podczas zimowego piekła.
Nie jest to jednak przegadana powieść o heroizmie i odwadze. Wręcz przeciwnie.
To powieść Bólu i Męki. Pełna gniewu, trawiącego głodu i przenikliwego zimna, które wgryza się w płuca przy każdym oddechu.

Nando Parrado nie owija w bawełnę. Nie podnosi swoich towarzyszy do rangi Boskiego Majestatu. Nie.
Jednak w powieści kryje się pewnego rodzaju hołd oddany wszystkim ofiarom, jak i ocalałym katastrofy.

Naprawdę warto przeczytać tę książkę. Szkoda tylko, że tak trudno ją zdobyć.

Ile człowiek jest w stanie znieść, żeby przetrwać?

13 października 1972 roku samolot lecący z Urugwaju do Chile, na którego pokładzie była przede wszystkim studencka drużyna rugby, rozbił się w Andach. Trwająca 72 dni gehennę przeżyło 16 osób - zmuszonych do okładania się pięściami w celu pobudzenia krążenia, oglądania śmierci swoich przyjaciół, a wreszcie do...

Czytałem wiele książek o tragediach w górach ale były to historie o alpinistach, którzy wiedzieli, że porywając się na zdobycie górskich szczytów mogą tę decyzję przypłacić życiem. Mieli odpowiedni ekwipunek, cel oraz właściwe przygotowanie do wspinaczki i przebywania w nieprzyjaznych dla ludzi warunkach, a przede wszystkim sami podejmowali decyzję o wyruszenia na taką wyprawę.

Bohaterowie Cudu w Andach nie prosili się o taką ‘przygodę’. Ich wakacyjny wypadł zakończył się tragicznie, pozostawiając w ich życiu okropne wspomnienia, które udało im się – dzięki nadludzkiemu wysiłkowi – przekuć na jeszcze większą radość z życia. O tym właśnie jest ta książka. Płynie z niej wspaniałe przesłanie, że to, co zrobimy z każdym dniem, to w jaki sposób go przeżyjemy, ma ogromne znaczenie. Być może banalnym jest stwierdzenie, żeby żyć tak, jakby każdy nasz dzień mógł być ostatnim ale tak właśnie jest. Uczestnicy tej wycieczki nie mieli pojęcia, że przyjaciele, z którymi jeszcze przed chwilą śmiali się i rozmawiali, zginą w ułamku sekundy, w tragiczny sposób, a oni sami będą zmuszeni zjadać ich ciała…

Drugą ważną nauką jest to, że należy doceniać czas, który spędzamy z bliskimi nam ludźmi. Trzeba kochać, bo to uczucie, które nazywamy miłością, potrafi dać nam siłę do tworzenia rzeczy niemożliwych. To nie żadne bóstwo uratowało ocalałych z tej katastrofy ale determinacja i miłość ich przyjaciół, którzy zdobyli się na niemożliwy wysiłek oraz przeszli drogę przez piekło, by sprowadzić pomoc.

Gorąco polecam! 😊

Czytałem wiele książek o tragediach w górach ale były to historie o alpinistach, którzy wiedzieli, że porywając się na zdobycie górskich szczytów mogą tę decyzję przypłacić życiem. Mieli odpowiedni ekwipunek, cel oraz właściwe przygotowanie do wspinaczki i przebywania w nieprzyjaznych dla ludzi warunkach, a przede wszystkim sami podejmowali decyzję o wyruszenia na taką...

13 października 1972 roku doszło do katastrofy lotniczej w Andach. Samolot rozbił się na wysokości 3600 m, w miejscu praktycznie niedostępnym dla ludzi. Pierwsze co przychodzi na myśl, to to, że na pewno nikt nie przeżył. Życie bywa jednak zaskakujące. W wyniku zderzenia z górą rzeczywiście większość osób poniosło śmierć, a kilka zmarło w pierwszych dniach po katastrofie, ale przeżyło aż 16! Co więcej, w tych ekstremalnie trudnych warunkach (niska temperatura, brak żywności) wytrwali aż 72 dni! "Cud w Andach" to wspomnienia jednego z ocalałych - Fernanda (Nanda) Parrado. Opisuje on ich codzienne zmagania z nierównym przeciwnikiem jakim są Andy. Uświadamia czytelników, że w takich sytuacjach najważniejsza jest współpraca i umiejętność pójścia na wiele kompromisów oraz właściwe motywowanie do dalszego życia. To dzięki determinacji, m.in. autora książki, udało się tych ludzi ocalić. Podziwiam go za odwagę i wytrwałość. Jest wzorem do naśladowania.
Książkę bardzo polecam - warto poznać historię prawdziwego cudu!

13 października 1972 roku doszło do katastrofy lotniczej w Andach. Samolot rozbił się na wysokości 3600 m, w miejscu praktycznie niedostępnym dla ludzi. Pierwsze co przychodzi na myśl, to to, że na pewno nikt nie przeżył. Życie bywa jednak zaskakujące. W wyniku zderzenia z górą rzeczywiście większość osób poniosło śmierć, a kilka zmarło w pierwszych dniach po katastrofie,...

"Robiłem kolejny krok, potem jeszcze jeden, mówiąc sobie, [...] że każdy krok był krokiem wykradzionym śmierci."

"Robiłem kolejny krok, potem jeszcze jeden, mówiąc sobie, [...] że każdy krok był krokiem wykradzionym śmierci."

nie wiem jakich użyć słów
.
.
.


"siedzi mi w mózgu";
wierze im;

myślę że jest mądra

nie wiem jakich użyć słów
.
.
.


"siedzi mi w mózgu";
wierze im;

myślę że jest mądra

Książka świetnie napisana! Opowiada o zdarzeniach w Andach, o katastrofie lotniczej, która miała miejsce 13 października 1972 roku. Napisana przez Nando Parrado - jednego z ocalałych, z tego nieszczęścia. Warto wspomnieć, że nie przeżyła matka, ani siostra autora, które były też na pokładzie samolotu. Część z osób zginęła od razu, niektórzy z ran odniesionych podczas upadku samolotu, część też pod śniegiem (po lawinie, która spadła na wrak samolotu, krótko po katastrofie).
Autor opowiada sytuacje z makabrycznymi szczegółami, wszystko jest uporządkowane i zapiera dech w piersiach - niespotykane, co musieli przeżyć ludzie, którzy jakimś cudem nie zginęli od razu, jak samolot runął w dół.

Uczestnicy tego lotu w większości byli rugbystami, lecieli na swój mecz, wiec nie byli przygotowani na takie skrajne warunki życia, przez ponad 2 miesiące. Nie mieli odpowiedniej odzieży, sprzętu czy śpiworów. Jednak przetrwali tą próbę - ich chęć przeżycia była silniejsza od wszystkiego. Gdy zabrakło pożywienia musieli podjąć jedyną w takich warunkach decyzję...

W tak skrajnych warunkach ludzka psychika radzi sobie nadzwyczajnie, po prostu wyłącza zbędne analizowanie i skupia się na utrzymaniu podstawowych funkcji życiowych. Ci, którzy się załamywali psychicznie, nie mogli przeżyć tak spartańskich warunków i wkrótce ginęli.

Autor wyznaje, jak czerpał niebywałą siłę ze wspomnień, które opowiadał mu ojciec, że należy walczyć mimo cierpienia. Niebywałe. Od śmierci może uchronić Nas coś większego, silniejszego - miłość. Świetna książka i niebywała historia. Po przeczytaniu inaczej patrzy się na życie, należy cieszyć się z małych rzeczy, z obecności bliskich itp., bo nie wiadomo ile życia jeszcze przed Nami. Polecam!

Książka świetnie napisana! Opowiada o zdarzeniach w Andach, o katastrofie lotniczej, która miała miejsce 13 października 1972 roku. Napisana przez Nando Parrado - jednego z ocalałych, z tego nieszczęścia. Warto wspomnieć, że nie przeżyła matka, ani siostra autora, które były też na pokładzie samolotu. Część z osób zginęła od razu, niektórzy z ran odniesionych podczas upadku...

historia pozostaje w mojej pamięci do dziś od momentu, gdy mając lat 8 obejrzałam fabularyzowany film „Alive” z Ethanem Hawkem w roli głównej (Parrado),potem starsza przerzuciłam się na dokumenty - "Rozbitkowie" z 2007 roku oraz "Żyję! Po katastrofie samolotu w Andach" z 2010 roku

"Cud w Andach" napisał Nando, który przeszedł Andy z Robertem Canessą, aby uratować siebie i swoich kolegów, historia do dzisiaj wzbudza we mnie wiele emocji, ale po przeczytaniu tej książki jeszcze bardziej będę o niej pamiętać, w końcu prócz ogromu tragedii żywiołu jest ukazany stan emocjonalny, którego w filmach mi brakowało...

historia pozostaje w mojej pamięci do dziś od momentu, gdy mając lat 8 obejrzałam fabularyzowany film „Alive” z Ethanem Hawkem w roli głównej (Parrado),potem starsza przerzuciłam się na dokumenty - "Rozbitkowie" z 2007 roku oraz "Żyję! Po katastrofie samolotu w Andach" z 2010 roku

"Cud w Andach" napisał Nando, który przeszedł Andy z Robertem Canessą, aby uratować siebie i...