Ech, mogłabym w kółko czytać o takich postaciach - Jonty Bloom trafia na moją listę ulubionych zaraz obok Morgana Kade.❤
Jonty to chłopak, który nieźle dostał w kość od życia - szczerze mówiąc nie mam pojęcia, jak udawało mu się podnosić po kolejnych ciosach, zwłaszcza że wsparcie otrzymał nikłe. A jednak nadal ma słoneczną osobowość, urok i tupet, które jakoś pozwalają mu przetrwać. Ma kiepską pracę w hotelu, mieszkanie nad pralnią i koszmarnego byłego chłopaka, ale posiada też sarkastyczne poczucie humoru, wyobraźnię i nadzieję. Devan Smith jest zgorzkniałym, nieco użalającym się nad sobą analitykiem biznesowym z Londynu, który zostaje wysłany do nadmorskiego hotelu, aby zbadać możliwości inwestycji w Northumberland (świetny region, szkoda, że zimno). Kiedy tych dwóch się spotyka, od razu staje się jasne, że różni ich w zasadzie wszystko. Jonty stąpa po bardzo cienkiej linie, kiedy bez namysłu łamie wszystkie zasady hotelu, żeby zwrócić na siebie uwagę Devana.
Ciekawa jest w tej książce sinusoida emocji - w jednej chwili śmiałam się do łez, a już za chwilę ściskało mi się serce, czasami nawet się bałam. Polubiłam obu bohaterów, żaden z nich ani przez chwilę mnie nie irytował.
Ale żeby nie było całkiem różowo i landrynkowo - denerwowała mnie narracja, która płynnie przechodziła od POV w trzeciej osobie, do wtrętów w pierwszej, jakby nagle włączały się myśli postaci. Naprawdę mnie to drażniło i za to minus. Ale że ogólnie daję książce 6, to nawet z minusem nadal jest to 5+.

Ech, mogłabym w kółko czytać o takich postaciach - Jonty Bloom trafia na moją listę ulubionych zaraz obok Morgana Kade.❤
Jonty to chłopak, który nieźle dostał w kość od życia - szczerze mówiąc nie mam pojęcia, jak udawało mu się podnosić po kolejnych ciosach, zwłaszcza że wsparcie otrzymał nikłe. A jednak nadal ma słoneczną osobowość, urok i tupet, które jakoś pozwalają mu...