Wybitne, co za pisarka! Dobiegająca dziewięćdziesiątki irlandzka autorka, która zachwycają się Philip Roth, John Banville, Alice Munro, stworzyła polifoniczną (w sensie - moim własnym - 'udzielającą pierwszoosobowego głosu wielu postaciom na raz'), bardzo współczesną powieść, które nie obawia się poruszać wątków z historii najnowszej i naszej europejskiej współczesności tak pięknie lirycznym językiem, że chwilami musiałam odkładać książkę, by dawkować sobie tę poezję i emocje.
To bardzo "kobiece" pisarstwo - bo skupione na osobie, nie na 'akcji', wyczulone na zmiany nastrojów, intymne, a jednocześnie bardzo wierne realiom tego, co 'tu i teraz'. Nie chcę pisać o fabule, bo łatwo o niej wyczytać w sieci, na Amazonie, itp., ale warto zwrócić uwagę na misterną kompozycję powieści, która bardzo wiarygodnie odtwarza stosunki panujące w tak bardzo niezbieżnych ze sobą środowiskach jak prowincjonalna społeczność w zielonej, bliskiej naturze Irlandii, oszałamiający swoją mieszanką etniczną Londyn, z organizacjami pomocowymi, nocnymi zmianami drużyn sprzątających biura, wolontariuszami schronisk dla psów, itp., jak i bezduszność Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.
Dawno nie czułam się tak poruszona i rozedrgana jakąkolwiek prozą...

Wybitne, co za pisarka! Dobiegająca dziewięćdziesiątki irlandzka autorka, która zachwycają się Philip Roth, John Banville, Alice Munro, stworzyła polifoniczną (w sensie - moim własnym - 'udzielającą pierwszoosobowego głosu wielu postaciom na raz'), bardzo współczesną powieść, które nie obawia się poruszać wątków z historii najnowszej i naszej europejskiej współczesności...