Niewielu aktorów tak poruszyło mnie swoją grą jak Tadeusz Janczar w roli doktora Kazanowicza w serialu „Dom”. Wtedy nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo choroba odcisnęła na nim swoje piętno. Ale cierpiąc stworzył prawdziwą postać ocalonego z czasów wojny – taką z krwi i kości. Czy tylko ja mam wrażenie, że dawni aktorzy umieli zbudować nawet niewielką rolę na geście i słowie ?
Ta książka to wartościowe podsumowanie kariery aktorskiej, która z obiektywnych przyczyn nie rozwinęła się na miarę talentu. Ważna, bo odnoszę wrażenie, że obecnie jest postacią zapomnianą. Tymczasem w latach 50-tych XX wieku trudno sobie było wyobrazić ważniejsze filmy bez jego udziału. Niewiele brakowało, aby zagrał również główną rolę w „Popiele i diamencie”, popularność przyniósł mu także udział w radiowej audycji „Matysiakowie”. Autor opowiada z dużym wyczuciem, ciekawie, nie pomija tematu choroby, jak wpłynęła ona na życie prywatne i teatralne aktora, jak wyglądały jego ostatnie lata… To dobrze, że Tadeusz Janczar doczekał się odrębnego opracowania i to w tak ładnej edycji. Książkę uzupełnia wykaz ról oraz liczne archiwalne fotografie.

Niewielu aktorów tak poruszyło mnie swoją grą jak Tadeusz Janczar w roli doktora Kazanowicza w serialu „Dom”. Wtedy nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo choroba odcisnęła na nim swoje piętno. Ale cierpiąc stworzył prawdziwą postać ocalonego z czasów wojny – taką z krwi i kości. Czy tylko ja mam wrażenie, że dawni aktorzy umieli zbudować nawet niewielką rolę na geście i...