Gdybym tą książkę przeczytała jako pierwszą, gdy zaczęłam się interesować buddyzmem, to ta filozofia nie spodobałaby mi się. Książka jest na zasadzie wywiad psychiatry z ówczesnym Dalajlamą. Jeżeli to ma być wywiad to ja już wolę sama szukać odpowiedzi. Wywiad jest bardzo infantylny; niby psychiatra a pytania i rozważania na różne aspekty życia są na poziomie dewotki powielająca plotki. Wszystkie zasady Dharmy i inne buddyzmu są spłycone i w żaden sposób szczegółowo wyjaśnione. Jak np uczenie się pozbycia negatywnych emocji jak gniew czy nienawiść jest zupełnym nieporozumieniem! Psychiatra stawia tezę że to pochodzi od naszego ego i tu mamy problem! W buddyzmie nie ma czegoś takiego jak własne ego czy jaźń! Jaźń jest zupełnie czymś innym aniżeli to jest szeroko przedstawiane na świecie. Wszystkie emocje jakie nami targają a mianowicie te mocne jak gniew złość zawiść są tylko i wyłącznie wytworem naszej lewej półkuli mózgu która jak dowiedziono nigdy nie obejmuje szerszego pola widzenia ale wnioskuje daną rzeczywistość na naszych nabytych wyobrażeniach, ideach, perspektywie. Na głębokim poznaniu te emocje nie występują; jeżeli nami targają takie emocje to jedynym na to sposobem jest zrozumienie że one są, a za chwile miną i nie można im się zniewolić. Naprawdę to są szczegółowe rozważania, które nie da się opisać jednym słowem. Dobrze jest to opisane w książkach: neuronauka a buddyzm i buddyzm dla początkujących. A ta książka to kpina. Wszystko co opisuje ociera się powierzchownie o te tematy, powielając tylko stereotypy w myśleniu na temat tej filozofii. Sądzę że ówczesny Dalajlama nawet nie mógł temu psychiatrze dobrze wytłumaczyć zasad filozofii gdyż wiedział że ten człowiek jest na płytkim obszarze poznawczym i zamknięty w swojej perspektywie.

Gdybym tą książkę przeczytała jako pierwszą, gdy zaczęłam się interesować buddyzmem, to ta filozofia nie spodobałaby mi się. Książka jest na zasadzie wywiad psychiatry z ówczesnym Dalajlamą. Jeżeli to ma być wywiad to ja już wolę sama szukać odpowiedzi. Wywiad jest bardzo infantylny; niby psychiatra a pytania i rozważania na różne aspekty życia są na poziomie dewotki...