Ta książka, te fragmentaryczne opowiadania, to jak spacer po Singapurze i patrzenie ludziom do okien, a ja lubię zaglądać ludziom w okna.

Krótkie historie, scenki z życia malajskiej społeczności żyjącej w Singapurze zawarte w jednym dniu. Mnogość charakterów, niezliczona ilość pojedynczych historii, strat, smutków i radości. Napisana pięknym językiem, dzięki któremu weszłam w te historie całą sobą.

Zazwyczaj fragmentaryczność w książkach mi przeszkadza, ale te opowiadania były idealnie wyważone i każde zaczynało i kończyło się w idealnym momencie, nie czuję niedosytu, jestem całkowicie spełniona po przeczytaniu tej książki.

Nie mam nic więcej do dodania prócz tego, że była to dla mnie satysfakcjonujaca lektura ukazująca Singapur z całkowicie nieznanej mi strony. Zachęcam, polecam po sięgniecie po „Szkice malajskie”, bo to wrażliwa i wnikliwa obserwacja Singapuru. Wybierzcie się na ten spacer, zajrzyjcie do okien, posłuchajcie tych historii. Polecam bardzo, bo to książka, która zostanie ze mną na długo.

Ta książka, te fragmentaryczne opowiadania, to jak spacer po Singapurze i patrzenie ludziom do okien, a ja lubię zaglądać ludziom w okna.

Krótkie historie, scenki z życia malajskiej społeczności żyjącej w Singapurze zawarte w jednym dniu. Mnogość charakterów, niezliczona ilość pojedynczych historii, strat, smutków i radości. Napisana pięknym językiem, dzięki któremu...