Długo zastanawiałem się, co jest w tej książce takiego niezwykłego i wciąż nie wiem. Ta, licząca sobie ok. 100 stron, historyjka zapoczątkowała wielką modę na góralszczyznę, która trwa do dnia dzisiejszego. Jej autor w najśmielszych snach nie przypuszczał zapewne, że dzięki niemu. jego "wycieczce bez programu" i staraniom nieróżniące się od innych wioszczyn Zakopane stanie się stolicą Tatr i... niestety stolicą tandety wszelakiej...
Gdy pomyślę, z jaką rezerwą podchodziłem do "Sześciu dni...", zbiera mi się na śmiech. Nie spodziewałem się niczego dobrego po książce lekarza z Warszawy, który do tej pory pisał jedynie o mchach i tylko raz zebrał się w sobie na spisanie wspomnień z jednej ze swych wycieczek. Przemogłem się i, cóż, rok później obroniłem tytuł magistra filologii polskiej z pracą poświęconą jedynie tej małej książeczce. Zarówno książka jak i życiorys autora pochłonęły i oczarowały mnie zupełnie. "Sześć dni..." to nie tylko spisane wspomnienia bogate w opisy przyrody i góralski humor, ale też znacznie głębsza historia, swego rodzaju katharsis autora znękanego nieuleczalną chorobą syna.
Warto poznać historię człowieka, który tak zmienił oblicze polskich gór, od zakopiańskiego stylu architektonicznego (owszem, jego autorem jest Stanisław Witkiewicz, ale to Chałubiński zaraził go miłością do gór) po odkrycie i wykreowanie na półlegendarną postać Jana Krzeptowskiego "Sabały". Chociaż j/w spuścizna Chałubińskiego w tym momencie nie jest wesoła... chińska tandeta na Krupówkach wystarczy za przykład, ale podam jeszcze jeden. Ukoronowaniem mojego szacunku dla tego człowieka miała być "wycieczka bez programu" jego śladami, ale że jestem jednym z "miejskich niedołęg" zdecydowałem się najpierw nawiedzić grób Chałubińskiego. Niestety nie dane mi było w spokoju zapalić świeczki, gdyż w tle kręcił się i przygrywał tandetną muzyczką diabelski młyn... Dałbym naprawdę wiele, żeby móc zobaczyć Tatry z czasów dr Chałubińskiego, ale pozostają mi jedynie opisy tego wybitnego warszawskiego lekarza i jemu współczesnych.

Długo zastanawiałem się, co jest w tej książce takiego niezwykłego i wciąż nie wiem. Ta, licząca sobie ok. 100 stron, historyjka zapoczątkowała wielką modę na góralszczyznę, która trwa do dnia dzisiejszego. Jej autor w najśmielszych snach nie przypuszczał zapewne, że dzięki niemu. jego "wycieczce bez programu" i staraniom nieróżniące się od innych wioszczyn Zakopane stanie...