"Kandyd" zarówno jak "Prostaczek" to dwie różne historie, które wiąże prosty język. Opowieści niekiedy zabawne jak i również przedstawiające ciężkie losy bohaterów powlekane są pewnymi myślami, które autor próbuje przekazać. Nie brak tutaj trafnych i głębokich wypowiedzeń bohaterów związanych m.in. z żywotem ludzkim. Co mnie w niej urzekło? Na pewno to iż z pozoru prosta opowieść może skrywać wiele mądrych treści. Uważam, że przedstawione historie to zaledwie oprawa dla głównej myśli przewodniej, a ich prostota sprawia, iż czyta się je szybko i łatwo. Mimo wszystko jednak zmuszając do refleksji.

"Kandyd" zarówno jak "Prostaczek" to dwie różne historie, które wiąże prosty język. Opowieści niekiedy zabawne jak i również przedstawiające ciężkie losy bohaterów powlekane są pewnymi myślami, które autor próbuje przekazać. Nie brak tutaj trafnych i głębokich wypowiedzeń bohaterów związanych m.in. z żywotem ludzkim. Co mnie w niej urzekło? Na pewno to iż z pozoru prosta...

Kiedy kilka lat po skończeiu liceum ta książka znalazła sie w mojej biblioteczce miałam obawy, że skończę ją czytać zanim dobrze zaczne. I tak też było, bo dosłownie połknęłam tą opowiastkę. A zaraz po "Kandydzie" jeszcze "Prostaczka". Wiedziałam, że to co się robi w szkole z książkami to świętokractwo, ale nie wyobrażałam sobie, że aż takie! Na "polskim" zanudzałam się na śmierć kiedy analizowano dzieła Woltera (na całe szczęście zażynano go tylko przez 2 może 3 lekcje). Zaś dzieło jest napisane tak żeby każdy "chłop ze wsi" mógł coś z niego dla siebie wynieść, pośmiać sie i troszkę pomyśleć. O smaczkach nie będe się wypowiadac, bo podejrzewam, że nie byłam wstanie wyłapać połowy z nich. Tak czy inaczej: nie dajcie się zmylić lekcjom "polskiego" - Wolter mądrym człowiekiem był i jedyna śmierć jaka wam grozi przy czytaniu jego powiastek to pęknięcie ze śmiechu.

Kiedy kilka lat po skończeiu liceum ta książka znalazła sie w mojej biblioteczce miałam obawy, że skończę ją czytać zanim dobrze zaczne. I tak też było, bo dosłownie połknęłam tą opowiastkę. A zaraz po "Kandydzie" jeszcze "Prostaczka". Wiedziałam, że to co się robi w szkole z książkami to świętokractwo, ale nie wyobrażałam sobie, że aż takie! Na "polskim"...