Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrzale każe mu jechać i zostaje w Warszawie pod opieką sąsiadki, pani Szubartowej. A to dopiero początek przygód, bo Ewa nie umie usiedzieć spokojnie. Bardzo szybko przenosi się do Zawickich - przeuroczej pani, którą Tyszowski niegdyś wyleczył i jej niezwykłego syna malarza. Ewa i Jerzy szybko się dogadują i w atmosferze przekomarzanek pomagają sobie wzajemnie.
To niezwykle ciepła i pełna humoru powieść. Przy niektórych dialogach Ewci i Jerzego nie mogłam się powstrzymać od śmiechu, tak były urocze. Książka pokazuje, że nie trzeba być dorosłym i poważnym, by mieć złote serce i pomagać ludziom. Uczy też, że nie należy oceniać po okładce. Mam wrażenie, że szaleństw było w niej mało, ale uważam, że była naprawdę świetna. Potrzebujemy takich pisarzy jak Makuszyński, żeby osłodzić sobie trochę rzeczywistość. Dodatkowym atutem był lektor audiobooka - Wojciech Malajkat, którego interpretacja pozwoliła zapaść się w świat międzywojennej Warszawy.

Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrzale każe mu jechać i zostaje w Warszawie pod opieką sąsiadki, pani Szubartowej. A to...