Książka napisana przejrzystym, prostym językiem. To jej jedyny atut. Brakuje rzeczowych informacji i źródeł. Wyraźnie widać, że autor ma swoje poglądy, które uznaje za prawdę objawioną, jednak nie są one poparte faktami ani nawet logicznymi wyjaśnieniami. Jednocześnie właśnie to jest główny zarzut, jaki stawia tym, których krytykuje. W sposób obraźliwy przedstawia tzw. strażników wolności, starając się ich zdyskredytować, chociaż robiąc to jednocześnie ujawnia, jak niewiele autorefleksji sam posiada i jak bardzo sam jest pewny swoich racji. Wyraźny przykład hipokryzji, co z pewnością nie jest celowym zabiegiem tej książki, ale dzięki czemu jest ona dosyć ciekawa. Ukazuje ona dokładnie, jak zacietrzewione są obydwie strony „konfliktu”. Na początku książki pada liczba 4 mln Polaków, którzy nie zgadzają się z oficjalną agendą pandemiczną, a autor opisuje zaledwie kilkanaście osób i to dosyć skrajnych przykładów. Brak obiektywności, przy jednoczesnym podkreślaniu własnego autorytetu jako dziennikarza sprawia, że lektura ta jest w dużej mierze żenująca.

Książka napisana przejrzystym, prostym językiem. To jej jedyny atut. Brakuje rzeczowych informacji i źródeł. Wyraźnie widać, że autor ma swoje poglądy, które uznaje za prawdę objawioną, jednak nie są one poparte faktami ani nawet logicznymi wyjaśnieniami. Jednocześnie właśnie to jest główny zarzut, jaki stawia tym, których krytykuje. W sposób obraźliwy przedstawia tzw....