Przepraszam, być może w swej ocenie nie będę obiektywna, ale to tylko z tego względu, iż uwielbiam dzieło tak pana Sienkiewicza jak i Haffmana (tu zaznaczę, obu wersji nie porównuję ze sobą). Teraz dzięki K. Łukaszewiczowi mogłam zetknąć ze sobą te dwa światy, co uszczęśliwiło mnie niezmiernie. Książka, oddająca dzień po dniu kulisy powstawania filmu, napisana jest językiem niezwykle przyjemnym, barwnym i z humorem. Czyta się ją bardzo szybko. Musiałam ją sobie dawkować ale to tylko z tego względu by nie przeczytać zbyt szybko. Opisy kręconych scen, dialogi między aktorami a ekipą filmową, użyte w filmie triki to wszystko tak wciąga, iż obcowanie z tą książką to prawdziwa przyjemność -ale zaznaczę, znam wiele scen z filmu na pamięć, więc dzięki lekturze K. Łukaszewicza choć na chwilę przeniosłam się na plan zdjęciowy. Ba! Z książki wyczytamy też czym aktorzy i ekipa zajmowali się po skończonych zdjęciach. Bardzo się cieszę z lektury "Stu dni....". Dzięki niej dowiedziałam się też jak wielkim i wymagającym ogromu pracy przedsięwzięciem jest nakręcenie filmu. A dwa, kto by pomyślał, że M.Żebrowski jako ranny Skrzetuski obserwując bitwę pod Żółtymi Wodami widzi ją tylko oczami swojej wyobrażni. Dziękuję autorowi za tę książkę.

Przepraszam, być może w swej ocenie nie będę obiektywna, ale to tylko z tego względu, iż uwielbiam dzieło tak pana Sienkiewicza jak i Haffmana (tu zaznaczę, obu wersji nie porównuję ze sobą). Teraz dzięki K. Łukaszewiczowi mogłam zetknąć ze sobą te dwa światy, co uszczęśliwiło mnie niezmiernie. Książka, oddająca dzień po dniu kulisy powstawania filmu, napisana jest językiem...