„Sto dni Hoffmana” przeczytałam z przyjemnością i zainteresowaniem. Potem włączyłam film, aby skonfrontować swoją wiedzę z poszczególnymi scenami. Większą uwagę poświęciłam tłu i drugiemu planowi. Ciekawe doświadczenie. Książkę polecam tym, którzy chcą poznać tajniki kręcenia filmu historycznego. To „Ogniem i mieczem” od kuchni.

„Sto dni Hoffmana” przeczytałam z przyjemnością i zainteresowaniem. Potem włączyłam film, aby skonfrontować swoją wiedzę z poszczególnymi scenami. Większą uwagę poświęciłam tłu i drugiemu planowi. Ciekawe doświadczenie. Książkę polecam tym, którzy chcą poznać tajniki kręcenia filmu historycznego. To „Ogniem i mieczem” od kuchni.

Ciekawa książka opisująca kulisy filmu „Ogniem i mieczem” w reżyserii Jerzego Hoffmanna. Bogata w anegdoty z planu, dialogi członków ekipy, kulisy powstawania scen, charakteryzacji aktorów i codzienność na planie filmowym– czytając można odnieść wrażenie, że jest się członkiem grupy filmowców : )
Polecam każdemu kto interesuje się powstawaniem filmów „od kuchni”, a przede wszystkim fanom „Ogniem i mieczem”.

Ciekawa książka opisująca kulisy filmu „Ogniem i mieczem” w reżyserii Jerzego Hoffmanna. Bogata w anegdoty z planu, dialogi członków ekipy, kulisy powstawania scen, charakteryzacji aktorów i codzienność na planie filmowym– czytając można odnieść wrażenie, że jest się członkiem grupy filmowców : )
Polecam każdemu kto interesuje się powstawaniem filmów „od kuchni”, a przede...

Przepraszam, być może w swej ocenie nie będę obiektywna, ale to tylko z tego względu, iż uwielbiam dzieło tak pana Sienkiewicza jak i Haffmana (tu zaznaczę, obu wersji nie porównuję ze sobą). Teraz dzięki K. Łukaszewiczowi mogłam zetknąć ze sobą te dwa światy, co uszczęśliwiło mnie niezmiernie. Książka, oddająca dzień po dniu kulisy powstawania filmu, napisana jest językiem niezwykle przyjemnym, barwnym i z humorem. Czyta się ją bardzo szybko. Musiałam ją sobie dawkować ale to tylko z tego względu by nie przeczytać zbyt szybko. Opisy kręconych scen, dialogi między aktorami a ekipą filmową, użyte w filmie triki to wszystko tak wciąga, iż obcowanie z tą książką to prawdziwa przyjemność -ale zaznaczę, znam wiele scen z filmu na pamięć, więc dzięki lekturze K. Łukaszewicza choć na chwilę przeniosłam się na plan zdjęciowy. Ba! Z książki wyczytamy też czym aktorzy i ekipa zajmowali się po skończonych zdjęciach. Bardzo się cieszę z lektury "Stu dni....". Dzięki niej dowiedziałam się też jak wielkim i wymagającym ogromu pracy przedsięwzięciem jest nakręcenie filmu. A dwa, kto by pomyślał, że M.Żebrowski jako ranny Skrzetuski obserwując bitwę pod Żółtymi Wodami widzi ją tylko oczami swojej wyobrażni. Dziękuję autorowi za tę książkę.

Przepraszam, być może w swej ocenie nie będę obiektywna, ale to tylko z tego względu, iż uwielbiam dzieło tak pana Sienkiewicza jak i Haffmana (tu zaznaczę, obu wersji nie porównuję ze sobą). Teraz dzięki K. Łukaszewiczowi mogłam zetknąć ze sobą te dwa światy, co uszczęśliwiło mnie niezmiernie. Książka, oddająca dzień po dniu kulisy powstawania filmu, napisana jest językiem...

Tej książki się nie czyta, ona sama "wchodzi" :) Zabawna, momentami zaskakująca relacja o tym jak powstawał film "Ogniem i mieczem" od środka. Anegdoty o reżyserze, producentach, aktorach. Napisana czytelnym, przystępnym językiem, nie można się przy niej nudzić.

Tej książki się nie czyta, ona sama "wchodzi" :) Zabawna, momentami zaskakująca relacja o tym jak powstawał film "Ogniem i mieczem" od środka. Anegdoty o reżyserze, producentach, aktorach. Napisana czytelnym, przystępnym językiem, nie można się przy niej nudzić.

przeczytane w zwiazku z miloscia do trylogii i na fali ekranizacji "ogniem i mieczem"
polecam innym zakochanym w bohunie i skrzetuskim:)

przeczytane w zwiazku z miloscia do trylogii i na fali ekranizacji "ogniem i mieczem"
polecam innym zakochanym w bohunie i skrzetuskim:)

tego nie da się ocenić
senymenalnie ;)
chyba wtedy pokochałam Skrzetuskiego :D

tego nie da się ocenić
senymenalnie ;)
chyba wtedy pokochałam Skrzetuskiego :D

Fajne anegdoty o genialnym widowisku. Miło było przenieść się pewnego zimowego wieczoru z kubkiem gorącej herbaty w dłoni, do jesieni 1997 roku i za razem wiosny i lata 1998 roku.

Fajne anegdoty o genialnym widowisku. Miło było przenieść się pewnego zimowego wieczoru z kubkiem gorącej herbaty w dłoni, do jesieni 1997 roku i za razem wiosny i lata 1998 roku.