Dłużyła się ta spowiedź, chociaż grzechów Oktawian nie miał tak dużo - chyba jego największym występkiem było urodzenie się w XIX wieku.
Przyjemnie się słuchało wynaturzeń dwudziestolatka na temat kobiet, miłości, relacji międzyludzkich. Do pewnego stopnia utożsamiałam się z jego uczuciami. Poczuciem zagubienia, wypaleniem nieustanną "grą" w związki.
Chwilami miałam ochotę mu przerwać, bo z tego potoku myśli niewiele wypłynęło soczystych ryb...
Powiedziałabym mu na pocieszenie, że dwieście lat później kobiety i mężczyźni będą cierpieć z miłości jeszcze bardziej. Zatracą na przestrzeni wieków bezpośredniość, wszelkie domysły na temat domniemanych zdrad będą wystukiwać na klawiaturach, zamiast artykułować rozmówcy na żywo. Powiedziałabym też, że jego uczuciowy głód nie dozna ukojenia w ramionach kobiety. Widok szkieletów odstrasza zamiast przyciągać.
Nie zdążyłam mu nic powiedzieć. Odszedł tak nagle jak się pojawił. I niemalże o nim zapomniałam - wydawał się taki nierzeczywisty :) Ale warto go mieć wśród znajomych - żeby móc się pochwalić, że zna się ludzi z innej epoki :)

Dłużyła się ta spowiedź, chociaż grzechów Oktawian nie miał tak dużo - chyba jego największym występkiem było urodzenie się w XIX wieku.
Przyjemnie się słuchało wynaturzeń dwudziestolatka na temat kobiet, miłości, relacji międzyludzkich. Do pewnego stopnia utożsamiałam się z jego uczuciami. Poczuciem zagubienia, wypaleniem nieustanną "grą" w związki.
Chwilami miałam...