Pilar wyrusza na poszukiwania męża, który wyszedł z domu bez słowa. Ślad prowadzi do jego rodzinnego miasta, Stambułu. Tam kobieta poznaje rodzinę męża, z którą ten z niejasnych przyczyn nie utrzymuje kontaktu. W rozwiązaniu zagadki zniknięcia pomaga jej prowadzony przez męża dziennik snów, który to ze strony na stronę staje się coraz bardziej mroczny.
Pomysł na historię wydaje się ciekawy, koncepcja przeplatania rozdziałów opowiedzianych z perspektywy różnych bohaterów ze stronami z dziennika snów to strzał w dziesiątkę, mimo tego całość nieco siadła. W dużej mierze jest to kwestia patetycznego języka i wydumanych metafor, które w dużym natężeniu zaczynają drażnić i nie pozwalają skupić się na fabule. Całość historii, którą zgrabnie można było zamknąć w +/- 250 stronach rozwleczona na ponad 400 zwyczajnie nuży. Wielokrotnie wspominane są imiona postaci, które zostaną czytelnikowi przedstawione dopiero za kilka lub kilkanaście stron - zdarzyło mi się pomyśleć, że coś pominęłam przy czytaniu.
Postaci z tej historii najzwyczajniej nie da się polubić, mężczyźni pozostają w większości nijacy, a kobiety - irytujące. Dodatkowym minusem były dla mnie wstawki gloryfikacji macierzyństwa oraz wątki piłkarskie, ale to już kwestia indywidualnych upodobań.
Plusy? Piękna okładka i opisy tureckich obyczajów (co prawda nie ma ich zbyt wiele - a szkoda).
Rozdziały z dziennikiem snów miały ogromny potencjał - mogła tam przecież zadziałać nieskrępowana wyobraźnia literacka, niestety są krótkie, mało rozbudowane i więcej w nich odautorskich komentarzy niż samych snów.
W mojej opinii - nie warto. To niezła historia, ale w niestrawnym opakowaniu.

Pilar wyrusza na poszukiwania męża, który wyszedł z domu bez słowa. Ślad prowadzi do jego rodzinnego miasta, Stambułu. Tam kobieta poznaje rodzinę męża, z którą ten z niejasnych przyczyn nie utrzymuje kontaktu. W rozwiązaniu zagadki zniknięcia pomaga jej prowadzony przez męża dziennik snów, który to ze strony na stronę staje się coraz bardziej mroczny.
Pomysł na historię...