W ósmym numerze "Smokopolitana" nie kryje się żadna rewelacja, ale - z drugiej strony - jest tu kilka na tyle satysfakcjonująco napisanych tekstów, że lektura pisma pozostawia pozytywne wrażenia.

Z prozy warte uwagi jest z pewnością opowiadanie zagraniczne, "Wtorki z Molakeszem Niszczycielem" Megan Grey. Zbudowane może na niezbyt rozsądnym pomyśle (sąsiadem w normalnej willowej dzielnicy jest sędziwy demon, i nikt temu się nie dziwi), napisane jest ze sporym wdziękiem i lekkością, a także z przemyślanym, niezbyt oczywistym zakończeniem. Drugie z ciekawych opowiadań to "Sprawa Wekmana" Katarzyny Rupiewicz, traktująca o problemach mężczyzny niszczonego głodową wersją AIDS (organizm przestaje przyswajać pokarmy). Drobiazgowo rozplanowane, rozsądnie dawkujące informacje, i sensownie zamknięte, nawet jeśli finał wzbudza pewne wątpliwości natury logicznej.

Interesujący jest też esej Artura Olchowego o mazurskich wierzeniach oraz drugi, Magdaleny Kucenty, punktujący z humorem błędne wyobrażenia filmowców na temat hakerów. W tłoku ujdzie też wyliczanka polskich smoczych legend, dokonana przez Beatę Mróz.

Reszta jest niewarta pamiętania. Opowiadanie "Blizny" Justyny Lech jest niepotrzebnie rozbudowane i skomplikowane, tym bardziej że puenta niczego nie wyjaśnia i zostawia czytelnika z rozbabraną garścią wątków. Kolejny kawałek powieści Majki nie zmienia mojej nie najlepszej opinii o "Oku Cyklonu". A eseje o LARPie, Warhammerze 40.000 czy rozmowa o prowincjonalnej fantastyce zmęczyły mnie po ledwie paru akapitach.

Ogólnie jednak jest to jeden z lepszych numerów.

W ósmym numerze "Smokopolitana" nie kryje się żadna rewelacja, ale - z drugiej strony - jest tu kilka na tyle satysfakcjonująco napisanych tekstów, że lektura pisma pozostawia pozytywne wrażenia.

Z prozy warte uwagi jest z pewnością opowiadanie zagraniczne, "Wtorki z Molakeszem Niszczycielem" Megan Grey. Zbudowane może na niezbyt rozsądnym pomyśle (sąsiadem w normalnej...