W drodze 2024/05(609)

Majowy numer miesięcznika „W drodze” poleca się do czytania! Przeczytasz w nim o tym, dlaczego młodzi ludzie nie chcą brać ślubu, o relacjach matki – córki, o dorastaniu do bycia tatą oraz o rodzicielstwie naznaczonym chorobą dziecka. A także o tym, jak sobie poradzić, gdy dorosłe dzieci porzucają wiarę i Kościół.


Szkic
Ale zacznijmy od czegoś innego, a konkretnie od listu naszego felietonisty Pawła Krupy OP adresowanego do ministra kultury Bartłomieja Sienkiewicza. List publikujemy na łamach miesięcznika, gdyż dotyczy on w pewnym sensie… miesięcznika [tutaj więcej]. Choć jest on tutaj tylko rekwizytem, który nie pasuje do sienkiewiczowskiej wizji świeckiego państwa. Dlaczego pisze o tym Paweł Krupa OP? Nie będę psuła przyjemności czytania tego felietonu, dlatego ani słowa więcej. Powiem tylko tyle: Musicie przeczytać!



Ślubu nie będzie
Maj to miesiąc, kiedy zaczyna się sezon ślubny. Niestety ślubów jest coraz mniej, bo młodzi ludzie chociaż marzą o prawdziwej miłości i tęsknią za tym, by mieć na świecie bliskiego człowieka, który czasami przyniesie im kawę do łóżka, to niekoniecznie zamierzają składać przysięgę małżeńską – czy to w kościele, czy w urzędzie. Dlaczego? Rozmawiają o tym Michalina Kaczmarkiewicz i socjolożka Mariola Bieńko, która nie pozostawia złudzeń: świat się bardzo zmienił i coś, co kiedyś było nie do pomyślenia dziś jest powszechnie akceptowane. Wolne związki także. Miłosny chaos związków. Komu potrzebne jest małżeństwo.

Coraz rzadziej więc rodzice będą mogli usłyszeć, jak ich dzieci wypowiadają przed ołtarzem sakramentalne „tak”. Szkoda. Bo jak pokazuje w swoim tekście Jakub Żurawski, który od kilku lat prowadzi kursy dla narzeczonych, sakrament małżeństwa to wspólna droga dwojga ludzi do zbawienia – bez obietnicy, że będzie łatwo. Ale jednak dająca gwarancję, że z żoną i z mężem w ich wspólnym życiu będzie Pan Bóg.

Młodym ludziom najwyraźniej ta sakramentalna droga nie wydaje się atrakcyjna. I mówią otwarcie: Ślubu w kościele nie będzie! Dla wielu rodziców to ogromny ból i próba miłości. Bo odejście dziecka od Kościoła zawsze boli, jest w jakimś sensie porażką, dramatem. Jak poukładać rodzicielskie relacje, jak trwać na straży swoich wartości i jednocześnie pogodzić się z tym, że dorosłe dzieci dokonały w życiu innego wyboru – o tym w poruszającym tekście pisze Monika Augustyńska.

Na towarzyszące rodzicom poczucie porażki nieco inaczej patrzy bp Artur Ważny, który w rozmowie z redaktorem naczelnym miesięcznika Romanem Bieleckim OP mówi: „Zadaniem rodziców jest formowanie sumienia własnych dzieci do dojrzałych, mądrych i samodzielnych wyborów. W taki sam sposób, jak uczy się je wolności, zaufania i pokazuje granice. To nie jest praca na marne, nawet jeśli później wybiorą inaczej”.

Niektórzy z zazdrością zerkają na Kościół Wschodni, który zezwala rozwodnikom na powtórne małżeństwo w Kościele. O tym, jak to wygląda w praktyce, kto może mieć drugiego lub trzeciego współmałżonka, a także o tym, czy żonaci księża mogą się rozwodzić, pisze Marek Blaza SJ.



Być rodzicem
Rodzicielstwo to spore wyzwanie, choć przecież wydaje się oczywiste, że każdy z nas umie być tatą czy mamą. Czy zdarza nam się myśleć, że jest to rola, której uczymy się całe życie? O dojrzewaniu do ojcostwa i odkrywaniu jego piękna pisze niezwykle szczerze Mikołaj Rutkowski – ojciec czwórki dzieci. O relacjach między matkami i córkami, czasami bardzo trudnych i raniących, ale także przepełnionych miłością i przyjaźnią przeczytamy w tekście Doroty Ronge-Juszczyk. A o całkowitym oddaniu swojego życia niepełnosprawnemu dziecku wzruszająco opowiada Agnieszka Tomicka, autorka bloga JagodowyŚwiat.



Kiedy się modlisz
Zmęczeni hałasem marzymy o ciszy – takiej, która pozwala być z samym sobą, ale także z Panem Bogiem. Czy msza święta może być taką przestrzenią? Taką propozycję ma ks. Wojciech Drążek CMM, który podczas rekolekcji i spotkań modlitewnych zaprasza uczestników na mszę, podczas której jest więcej ciszy niż słów, co skłania do zastanowienia się nad sobą, nad usłyszanym słowem Ewangelii i nad tajemnicą intymnego spotkania z Chrystusem w komunii świętej. Czy taka msza możliwa jest w każdej parafii? Przeczytajcie: Więcej ciszy niż słów. Msza kontemplatywna.



Felietony
Na koniec wróćmy jeszcze raz do naszych niezastąpionych felietonistów: starsi jeszcze pamiętają, młodsi może kiedyś słyszeli o Jerzym Waldorffie i założonym przez niego pięćdziesiąt lat temu Społecznym Komitecie Opieki nad Starymi Powązkami. Jerzy Waldorff był nietuzinkową osobowością, człowiekiem instytucją, gawędziarzem. Miał w sobie coś takiego, że nikt mu nie odmawiał, potrafił stworzyć dobro ponad wszelkimi podziałami. O tym właśnie, jak zawsze błyskotliwie i z humorem, pisze Stefan Szczepłek w tekście Sąsiadeczko, otwórz wieczko.

A ja zachęcam do przeczytania majowego numeru od deski do deski, bo naprawdę warto! Więc zabierzcie nas ze sobą na majówkę.
Katarzyna Kolska