Smokopolitan 8 (1/2017)

W ósmym numerze "Smokopolitana" nie kryje się żadna rewelacja, ale - z drugiej strony - jest tu kilka na tyle satysfakcjonująco napisanych tekstów, że lektura pisma pozostawia pozytywne wrażenia.

Z prozy warte uwagi jest z pewnością opowiadanie zagraniczne, "Wtorki z Molakeszem Niszczycielem" Megan Grey. Zbudowane może na niezbyt rozsądnym pomyśle (sąsiadem w normalnej willowej dzielnicy jest sędziwy demon, i nikt temu się nie dziwi),napisane jest ze sporym wdziękiem i lekkością, a także z przemyślanym, niezbyt oczywistym zakończeniem. Drugie z ciekawych opowiadań to "Sprawa Wekmana" Katarzyny Rupiewicz, traktująca o problemach mężczyzny niszczonego głodową wersją AIDS (organizm przestaje przyswajać pokarmy). Drobiazgowo rozplanowane, rozsądnie dawkujące informacje, i sensownie zamknięte, nawet jeśli finał wzbudza pewne wątpliwości natury logicznej.

Interesujący jest też esej Artura Olchowego o mazurskich wierzeniach oraz drugi, Magdaleny Kucenty, punktujący z humorem błędne wyobrażenia filmowców na temat hakerów. W tłoku ujdzie też wyliczanka polskich smoczych legend, dokonana przez Beatę Mróz.

Reszta jest niewarta pamiętania. Opowiadanie "Blizny" Justyny Lech jest niepotrzebnie rozbudowane i skomplikowane, tym bardziej że puenta niczego nie wyjaśnia i zostawia czytelnika z rozbabraną garścią wątków. Kolejny kawałek powieści Majki nie zmienia mojej nie najlepszej opinii o "Oku Cyklonu". A eseje o LARPie, Warhammerze 40.000 czy rozmowa o prowincjonalnej fantastyce zmęczyły mnie po ledwie paru akapitach.

Ogólnie jednak jest to jeden z lepszych numerów.

W ósmym numerze "Smokopolitana" nie kryje się żadna rewelacja, ale - z drugiej strony - jest tu kilka na tyle satysfakcjonująco napisanych tekstów, że lektura pisma pozostawia pozytywne wrażenia.

Z prozy warte uwagi jest z pewnością opowiadanie zagraniczne, "Wtorki z Molakeszem Niszczycielem" Megan Grey. Zbudowane może na niezbyt rozsądnym pomyśle (sąsiadem w normalnej...

Całkiem niedawno uzmysłowiłam sobie, że już niebawem ma pojawić się Smokopolitan nr 9, a ja wciąż nie zajrzałam co ciekawego pojawiło się w Smokopolitan nr 8 (dla nie wtajemniczonych nr 7 wyszedł przed nr 6 – więc można powiedzieć, iż to taka trochę swoista „piąta woda po kisielu”). Wrzuciłam więc Smoko na czytnik i oddałam się lekturze. ;)

Co znajdziemy w Smokopolitan nr 8.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego numeru magazyn został podzielony na części – tym razem dziewięć.

Temat numeru;
Opowiadania;
Powieść;
RPG;
Fandom;
Larp;
Film/Serial;
Konwenty;
Recenzje.
Z całego magazynu interesowały mnie tylko trzy pierwsze części i o nich pokrótce.

TEMAT NUMERU

Okładka, choć bardzo udana, tym razem mało sugestywna, gdyż tematem wydania jest prowincja. Zaczyna się wszystko od dość ciekawego wywiadu pomiędzy Pawłem Majką, Martą Krajewską, Radkiem Rakiem oraz Piotrem Górskim. Kolejno mamy okazję przeczytać felieton Michała Szymańskiego pod tytułem Imperium Jakośtobędzie. Niestety te gdybania nie są ani ciekawe, ani jakoś specjalnie zajmujące. Później następuje bardzo ciekawy tekst Artura Olchowy o mazurskich diabłach (Panu Bogu świeczkę, a diabłu dwie),a na koniec Beata Mróz przedstawia nam całkiem pokaźną porcję legend o smokach polskich (Smoki polskie, jakich nie znacie).

OPOWIADANIA
Są trzy. W pierwszym Megan Grey na gościnnych występach prezentuje nam sympatyczne opowiadanie z niezbyt lubianą dziewczynką, która zaprzyjaźnia się ze swoim sąsiadem demonem (Wtorki z Molakeszem Niszczycielem). Drugie opowiadanie Justyny Lech pod tytułem Blizny jakoś przeszło po mnie „bez echa”. Najbardziej poruszyło mnie za to ostatnie opowiadanie Katarzyny Rupiewicz pod tytułem Sprawa Wekmana. Główny bohater jest dotknięty nową chorobą cywilizacyjną – nie jest w stanie przyjmować normalnych pokarmów. Słabnie w oczach, nie może normalnie żyć. Przy życiu utrzymuje go tajemniczy fluid, jedyna substancja, którą jest w stanie przyjąć jego organizm. Czy na pewno nie ma innego sposobu na walkę z chorobą?

POWIEŚĆ

To już piąta część opowiadania Pawła Majki pod tytułem Oko Cyklonu. Niestety nie było jak w poprzednim numerze humorystycznego streszczenia poprzednich części powieści, a niestety już sporo z mojej głowy uleciało.

Czy warto sięgnąć po Smokopolitan nr 8?

Może Smokopolitan nr 8 jest troszeczkę słabszy od poprzedniego numery jednak choćby dla mazurskich diabłów, legendarnych smoków i Sprawy Wekmana warto się z nim zapoznać. :)

Całkiem niedawno uzmysłowiłam sobie, że już niebawem ma pojawić się Smokopolitan nr 9, a ja wciąż nie zajrzałam co ciekawego pojawiło się w Smokopolitan nr 8 (dla nie wtajemniczonych nr 7 wyszedł przed nr 6 – więc można powiedzieć, iż to taka trochę swoista „piąta woda po kisielu”). Wrzuciłam więc Smoko na czytnik i oddałam się lekturze. ;)

Co znajdziemy w Smokopolitan nr...

Okładka najlepsza z dotychczasowych Smokopolitanowych, a i po przeczytaniu opowiadań sądziłem, że będzie to najlepsze Smoko. Niestety trafiło się sporo publicystyki, która zupełnie mnie nie zainteresowała, jak ciągnąca się w kolejnym numerze Anatomia LARPa czy "Imperium Jakośtobędzie" o jakimś czymś niestworzonym, jakimś gdybaniu i... zresztą tym, co sugeruje tytuł. Z drugiej strony świetny wywiad, wciągające Diabły mazurskie i kawał solidnych legend o polskich smokach. Wszystkie 3 opowiadania czyta się jednym tchem, choć tłumaczony zagraniczniak jest znanym obrazkiem (odrzucona nastolatka poznaje sąsiada-demona),a "Blizny" nie zapadają w pamięć (pozostaje jednak wrażenie dobrze spędzonego na lekturze czasu). Perełką jest opowiadanie Rupiewicz pochłaniające coraz bardziej z każdą kolejną sceną, choć zakończenie przyszło zbyt spiesznie (przede wszystkim tytuł spoileruje nieco, gdzie położony jest główny akcent). Na plus odchudzenie działu recenzji - jedna porządna opinia wystarcza i zaciekawia. Czekam na kolejny numer.

Okładka najlepsza z dotychczasowych Smokopolitanowych, a i po przeczytaniu opowiadań sądziłem, że będzie to najlepsze Smoko. Niestety trafiło się sporo publicystyki, która zupełnie mnie nie zainteresowała, jak ciągnąca się w kolejnym numerze Anatomia LARPa czy "Imperium Jakośtobędzie" o jakimś czymś niestworzonym, jakimś gdybaniu i... zresztą tym, co sugeruje tytuł. Z...