Tym razem "Smokopolitan" został zdominowany przez publicystykę i wywiady. Z prozy trafił się tylko kawałek powieści "Oko Cyklonu" Majki, trudny do ocenienia ze względu na fragmentaryczność, opowiadania Juliusza Brauna i Tomasza Przyłuckiego, oraz cztery tzw. drabble, czyli shorty o objętości dokładnie stu słów.

Z tego wszystkiego rzeczywiście interesująco wygląda tekst Brauna, "Lo faresti per me?", nominowany zresztą do Zajdla. Jest nietypowy i odświeżająco oryginalny, oferując czytelnikowi podróż do starego, bogatego miasta, które codziennie zmienia swoją konfigurację, plącząc ulice i place, a budynki przerzucając z jednego krańca na drugi. Wkrótce okazuje się, że żyje tam ledwie dwóch ludzi, aczkolwiek na niczym - może prócz towarzystwa - im nie zbywa, wliczając w to świeżą żywność. Można mieć lekkie pretensje do zbyt szybkiego, pospiesznego zakończenia, ale ogólnie opowiadanie potrafi dać impuls do przemyśleń, co jest całkiem sporym dokonaniem.

Drugie opowiadanie, "Wieczny odpoczynek" Przyłuckiego, jest błahą, niezbyt udaną humoreską o kłótni dwóch duchów o prawo do zajmowania cmentarnego grobu. Owszem, bywa zabawnie, ale postać Licha jest raczej żenująca, a finał trąci sucharem. W dodatku tekst jest zbyt długi, żeby "dowcipna" puenta miała stanowić udaną klamrę. Tak sobie jest też z drabblami - "OK" Zbigniewa Witosławskiego jest pozbawioną fantastyki wyliczanką (oczywiście, brak fantastyki jej nie dyskwalifikuje, ale trudno ją nawet brać za prozę), a "Pangloss" Macieja Maciejewskiego ma nieprzemyślaną puentę (wiem, miała zaskakiwać, ale... serio tożsamość mordercy stryja ma być w opisanej sytuacji zagadką?). Jako tako bronią się "Montaż" Rafała Boczka (kwestia czasu pojmowanego jako taśma filmowa) i "Przywołanie" Macieja Adriana (dzieci przywołujące... gościa).

Z pozostałych felietonów, wywiadów i recenzji, zajmujących 90 ze 120 stron, warte uwagi są tak naprawdę tylko rozmowy z Jakubem Ćwiekiem i Joe Haldemanem (w obu przypadkach miło zapoznać się m.in. z kwestią zaoceanicznych konwentów) oraz felieton Marcina Przybyłka "O nagrodach literackich", tyczący trudności ustalenia kryteriów, według których można wybierać prozę godną najwyższych laurów. Reszta - cóż, zerknąć można, ale w sumie nie ma potrzeby...

Tym razem "Smokopolitan" został zdominowany przez publicystykę i wywiady. Z prozy trafił się tylko kawałek powieści "Oko Cyklonu" Majki, trudny do ocenienia ze względu na fragmentaryczność, opowiadania Juliusza Brauna i Tomasza Przyłuckiego, oraz cztery tzw. drabble, czyli shorty o objętości dokładnie stu słów.

Z tego wszystkiego rzeczywiście interesująco wygląda tekst...