Straciłem już rachubę, którą to książkę o podwodniakach wydaną przez oficynę „Finna” przeczytałem. I chociaż służba na każdym okręcie należy do niezwykle wyczerpujących pod względem psychicznym i fizycznym, to paradoksalnie wspomnienia członków załóg najlepiej się czyta. Codzienny wysiłek, monotonia służby, stan zagrożenia, ale także poczucie humoru, o czym świadczy choćby zabawne i nietypowe logo na U-69 – to bardzo dobrze widać także w tej książce. Jest realistycznie, a nawet emocjonalnie, widać, że wyszła spod ręki człowieka morza.; czyta ją się bardzo dobrze. Trochę dziwi, że zdecydowano się na całkowitą zmianę tytułu, gdyż jego pierwotne brzmienie „Sehrohr Südwarts!” (Persykop na południe!) wyglądało nawet lepiej.
Jost Metzler może nie należy do najbardziej znanych dowódców niemieckiej U-bootwaffe. Zatopienie 11 okrętów o łącznym tonażu blisko 56.318 BRT na tle innych kapitanów nie jest być może zbyt imponujące. Ale też i kariera nietypowa, bo rozpoczynał od marynarki handlowej, zaś na pokładzie okrętu podwodnego pojawił się dopiero w 1940 roku. Do najsłynniejszych operacji w życiorysie Metzlera należało śmiałe minowanie afrykańskich portów na Złotym Wybrzeżu w Lagos i Takordi. Książka jak zwykle wydana bardzo solidnie, w charakterystycznej szacie graficznej, z pewnością będzie stanowiła ozdobę każdej marynistycznej (i nie tylko) biblioteczki.

Straciłem już rachubę, którą to książkę o podwodniakach wydaną przez oficynę „Finna” przeczytałem. I chociaż służba na każdym okręcie należy do niezwykle wyczerpujących pod względem psychicznym i fizycznym, to paradoksalnie wspomnienia członków załóg najlepiej się czyta. Codzienny wysiłek, monotonia służby, stan zagrożenia, ale także poczucie humoru, o czym świadczy choćby...