✨„Odwaga jest wtedy,kiedy działasz pomimo strachu i świadomości konsekwencji.Bez świadomości nie ma odwagi,jest co najwyżej brawura albo brak myślenia.” —————- Wrzesień 1947r. Cieplice Śląskie-Zdrój.Uczniowie miejscowego liceum w ramach czynu społecznego noszą węgiel ze stacji kolejowej do szkoły.W tym samym czasie na jednym z torów zatrzymuje się radziecki pociąg.Jeden z uczniów- Franek Kostowski wpada na pomysł rzucania kawałkami węgla w ten pociąg.W ślad za nim idą kolejni.Nie mieli pojęcia, że pociągiem jedzie ktoś ważny. Franciszek zostaje oskarżony o zamach na wysokiej rangi radzieckich dygnitarzy.Przerażony ucieka. Grudzień 1991. Do karkonoskiego schroniska Strzecha Akademicka przyjeżdża Andrzej Czerwiński.Mężczyzna chce poznać prawdę o swojej rodzinie a głównie o ojcu Stefanie który niegdyś zarządzał tym właśnie schroniskiem i zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.Kilka dni później w noc sylwestrową ginie Andrzej a jego ciało zostaje znalezione podczas akcji ratunkowej po najtragiczniejszej w historii polskich gór lawinie. Jest marzec 2007 roku.Na zaproszenie Maksymiliana Rajczakowskiego do schroniska Strzecha Akademicka w Karkonoszach przyjeżdża Tomasz Wilczur,pisarz,autor kryminałów.Tomek postanawia przełamać zastój pisarski i napisać powieść opartą na faktach o tajemniczej lawinowej śmierci Czerwińskiego.Pisarz zagłębia się w historie ale im więcej wie to coraz bardziej drażni osoby które znają prawdę,tym samym zsyła na siebie niebezpieczeństwo. Czy Tomaszowi uda się rozwiązać zagadkę śmierci Czerwińskiego? Czy wróci z gór żywy? Co łączy Franciszka ze Strzechą Akademicką? Trzy osie czasowe.Trzy odrębne historie które z czasem łącza się w spójną całość. „Schronisko które spowijał mrok” to trzecia część serii karkonoskiej.Ja jednak czytałam ten tom jako pierwszy i w ogóle mi to nie przeszkadzało gdyż jest to odrębna historia.Powieść bardzo wciągająca,autor stopniowo strona po stronie uchyla rąbek tajemnicy,tym samym buduje napięcie. Historia nieoczywista z wciągającą zagadką kryminalną. Ukazująca oblicza niebezpiecznej zimy w górach, niewdzięcznej,trudnej pracy ratowników GOPR’u oraz obsługi schroniska.To opowieść pełna emocji.Autor tak zobrazował górski klimat,że czułam jakbym sama uczestniczyła w tej trudnej wędrówce.Lekkie pióro autora,sprawiło,że historię czytało się bardzo szybko.Lubię jak w książce znajdują się notatki,fragmenty pamiętnika a tu to dostałam.Niebanalnie wykreowani bohaterowie.Szczególnie podobała mi się postać Pawła który zaimponował mi swoją odwagą,chęcią niesienia pomocy mimo tego,że sam ryzykował życie. Książka ta to fikcja literacka połączona z historią.Sławek Gortych swoją powieść oparł na faktach a wydarzenia prawdziwe opisał w posłowiu.Czytając dowiedziałam się kilku ciekawostek na temat terenów które opisywał autor.W skrócie to kawał dobrej lektury.Nie zostaje mi nic innego jak nadrobić dwa pierwsze tomy. Polecam!