Podobnie jak "Drugi koniec smyczy" Patricii McConnell tak i tę książkę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji psa. W przeciwieństwie jednak do tamtej książki, "Rozmowy z psem" nie do końca mi się spodobały. Jest to bez wątpienia dobre wprowadzenie do zagadnienia komunikacji z naszym czworonogiem i budowania z nim właściwej relacji. Trochę zabrakło mi jednak konkretów. Tu i tam pojawia się jakaś wskazówka, jak radzić sobie z takim czy innym problemem, często jednak odnosiłam wrażenie, że sprawa potraktowana jest powierzchownie i podane rozwiązanie dotyczy psów, które już są idealne. Druga sprawa to kwestia samej narracji. Z przykrością muszę stwierdzić, że autorka wydała mi się niesamowicie zadufana w sobie i momentami zwyczajnie fałszywa (szczególnie w odniesieniu do sukcesów jej suczki na wystawach, jak to w ogóle się nie spodziewała, że tak się stanie. Nie, ona tam pojechała tylko dlatego, że rodzina ją namawiała). Wielokrotnie sugeruje, że inni ludzie to idioci, nie mający pojęcia co robią. Tak, zapewne często tak jest, ale jako czytelnik sama czułam się trochę atakowana, chociaż zielona w temacie nie jestem. Miałam też wrażenie, że niektóre anegdoty służą wyłącznie pokazaniu autorki w dobrym świetle i niczemu więcej. Mogę polecić tę książkę jako wstęp do świata psio-ludzkich relacji, nie traktowałabym jej jednak tak zupełnie poważnie.

Podobnie jak "Drugi koniec smyczy" Patricii McConnell tak i tę książkę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji psa. W przeciwieństwie jednak do tamtej książki, "Rozmowy z psem" nie do końca mi się spodobały. Jest to bez wątpienia dobre wprowadzenie do zagadnienia komunikacji z naszym czworonogiem i budowania z nim właściwej relacji. Trochę zabrakło mi jednak konkretów....