Rok, w którym nauczyłam się kłamać jest jedną ze stosunkowo niewielu książek jakie znam dla (starszych) dzieci, w których główną bohaterką jest dziewczynka. Dwunastoletnia Annabelle jest dobrym dzieckiem, żyje w szczęśliwej i kochającej się rodzinie. Ogólnie jest dobrze.

Pewnego dnia, do ich małego miasteczka, trafia nowa osoba, nieco starsza od reszty dzieci. Szybko okazuje się, że Betty, bo tak się nazywa ta nowa dziewczynka, jest okrutna. Annabelle przypadkiem staje się dla niej obiektem prześladowań.

🐺 Jak poradzić sobie z kłamstwem innych?

Sytuacja zaczyna być dość niebezpieczna. Ktoś traci oko trafiony kamieniem, ktoś inny ma więcej szczęścia i kończy tylko z rozbitym kolanem i rozciętą głową. W to wszystko zamieszany jest także okoliczny tułacz, który od pewnego czasu mieszkał w jednym z opuszczonych domów w pobliżu.

Pech chciał, że tułacz Toby widział dwa ataki Betty i dziewczynka postanowiła zrzucić na niego swoje czyny. Był dla niej idealnym kozłem ofiarnym. Jednak Annabelle zna prawdę i wie, że to wszystko wina Betty. Zna Tobiego na tyle, żeby wiedzieć, że nieco dziwny samotnik nie jest wcale niebezpieczny. Ale większość dorosłych wie swoje. Wierzą raczej Betty. Jedynie rodzice Anabelle chcą jej pomóc. Dwunastolatka przygotowuje więc skomplikowany plan obrony Tobiego. Chce sprawić by prawda o koleżance wyszła na jaw.

🐺 Źli i dobrzy ludzie

Rok, w którym nauczyłam się kłamać opisuje nie tylko przygody dziewczynek poszukujących satysfakcji w dwóch skrajnych drogach. Jedna chce zemsty i krzywdy, druga chce spokoju i sprawiedliwości. Lauren Wolk udało się sprawić, że bohaterki nie są czarno białe. Obydwie mają cechy dobre i złe, tak, jak w prawdziwym życiu. W ogóle wszystkie postacie mają ciekawe, różnorodne i wiarygodne charaktery.

Książka porusza także ważne tematy, np. przekonuje, że ludzie są różni, czasami dziwni, ale niekoniecznie przez to źli. Historia Annabelle rozważa też ideę sprawiedliwości, wiary dorosłych w dziecięce słowa, kwestie zaufania, czy wojny. Wprawdzie akcja toczy się w Stanach Zjednoczonych, ale w 1943 roku konflikt z Niemcami jest obecny w świadomości bohaterów.

Rok, w którym nauczyłam się kłamać to bardzo ładna historia. Zapewni parę emocjonujących godzin spędzonych w świecie, gdzie nawet niezbyt duże dziewczynki mają pewną sprawczość. Historia jest dość pogodna i pozwala chociaż na chwilę uwierzyć, że chociaż pewne rzeczy nie dzieją się tak, jak tego chcemy, to jednak może tak właśnie jest lepiej.

Rok, w którym nauczyłam się kłamać jest jedną ze stosunkowo niewielu książek jakie znam dla (starszych) dzieci, w których główną bohaterką jest dziewczynka. Dwunastoletnia Annabelle jest dobrym dzieckiem, żyje w szczęśliwej i kochającej się rodzinie. Ogólnie jest dobrze.

Pewnego dnia, do ich małego miasteczka, trafia nowa osoba, nieco starsza od reszty dzieci. Szybko...