Biorąc tę książkę do ręki liczyłam na kolejną przyjemną sagę. Niestety ..... historia metyskiej rodziny Strangerów taka nie była i bardzo przygnębiła mnie ta lektura. W książce jest mnóstwo uzależnień i patologii, a przemoc fizyczna, kradzieże i więzienia są na porządku dziennym. Autorka przedstawia nam cztery pokolenia kobiet i to właśnie one opowiadają nam swoje historie. Ich losy przedstawione są w bardzo smutny sposób, dotyka je wiele problemów i nieszczęść. Większość z nich musi radzić sobie samodzielnie z trudami codzienności. A naprawdę nie jest to łatwe w świecie, w którym rządzi rasizm i nienawiść. I chociaż niektóre z nich mają mężów lub partnerów to niestety nie bardzo mogą na nich liczyć. Najmłodsze pokolenie kobiet z rodziny Strangerów to Phoenix i Cedar-Sage. Ich babka Margaret była pierwszą kobietą z rodziny, która zaczęła studia, niestety nigdy ich nie skończyła. Nie potrafiła kochać i wiecznie miała do wszystkich o coś pretensje. Z kolei jej córką Elsi zaczęły rządzić narkotyki i nie była ona w stanie chronić swoich dzieci. Cedar, najmłodsza córka Elsi po długiej tułaczce po rodzinach zastępczych, trafia wreszcie do domu ojca i jego nowej rodziny. Jednak dziewczyna bardzo tęskni za matką i siostrą. Czy zazna szczęścia w życiu i zdoła przystosować się do nowych warunków? Jak potoczą się dalsze losy tej delikatnej, ale silnej dziewczyny? Phoenix, druga córka Elsi przebywa w więzieniu. To właśnie tu przychodzi na świat jej dziecko, ale czy dorastająca dopiero dziewczyna da radę je wychować?
Wspomnienia kobiet z rodziny Strangerów przeplatają się ze sobą. Autorka pokazuje ich trudne życie, a ja przez cały czas zadawałam sobie pytanie, czy niesie ono tylko smutek czy też nadzieję na lepsze życie? To chyba była najsmutniejsza i najbardziej przygnębiająca książka jaką przeczytałam. Pełno w niej bólu, rozpaczy i nieszczęść z jakimi mierzyły się bohaterki. Bardzo ciężko mi się ją czytało i początkowo myliły mi się osoby. Przyznaję, że miałam ochotę ją odłożyć i nigdy już do niej nie wracać. A kiedy znowu zaczynałam ją czytać to bardzo chciałam aby już się skończyła. Miałam już dosyć tych wszystkich złych emocji, które całkowicie mnie przytłoczyły. Nie jest to łatwa książka, ale jeżeli ktoś lubi takie niespieszne powieści, pełne bólu i nieszczęść to naprawdę warto spróbować

Biorąc tę książkę do ręki liczyłam na kolejną przyjemną sagę. Niestety ..... historia metyskiej rodziny Strangerów taka nie była i bardzo przygnębiła mnie ta lektura. W książce jest mnóstwo uzależnień i patologii, a przemoc fizyczna, kradzieże i więzienia są na porządku dziennym. Autorka przedstawia nam cztery pokolenia kobiet i to właśnie one opowiadają nam swoje...