Poradnik zapowiadał się dobrze, początkowe strony dały nadzieję, że Radość życia rzeczywiście okaże się pomocna w walce z demonami mojej codzienności. Nic bardziej mylnego! Większość z kilkuset stron to nierzeczywiste dialogi autora z jego niby-pacjentami, które rzekomo rozwiązywały każdy problem, tak samo jak tabelki mające natychmiast pomóc w rozwiązaniu wewnętrznych wątpliwości.
Na samym początku depresja dla Burnsa to rzecz, którą da się wywalić ze swojego życia tak łatwo jak zepsute jabłko.

Poddałam się po zdaniu z 284 strony: „Zalecam więc osobom o skłonnościach samobójczych zwrot ku radości i odwrócenie się od śmierci i jak najszybciej wyprowadzam ich na prostą.”

I dalej kolejne przykłady, jak twierdzi autor, z życia wzięte. Chyba każdy, kto przechodził podobne problemy, na powyższe zdanie powinien zareagować zdziwieniem, niedowierzaniem, w końcu oburzeniem.

Straciłam czas. Gorąco NIE polecam tego tytułu. Jest dużo lepszych z wydawnictwa UJ lub poradników z GWP ujmujących problem depresji i myśli samobójczych w dużo bardziej profesjonalny sposób.

Poradnik zapowiadał się dobrze, początkowe strony dały nadzieję, że Radość życia rzeczywiście okaże się pomocna w walce z demonami mojej codzienności. Nic bardziej mylnego! Większość z kilkuset stron to nierzeczywiste dialogi autora z jego niby-pacjentami, które rzekomo rozwiązywały każdy problem, tak samo jak tabelki mające natychmiast pomóc w rozwiązaniu wewnętrznych...