Wydawnictwo Znak Emotikon uraczyło nas właśnie trzecim tomem opowiadań o 8-letniej Alince i jej codziennych zmaganiach z otaczającym światem. Choć właściwie ów świat można by zawęzić do kilku postaci: Wiktora, Jana-Maksencjusza i Krzyśka Trufli. Dwóch pierwszych to jej starsi bracia, o których Pralinka (nie znosi gdy tak się ją nazywa) pisze: „Jak o nich (braciach) słyszę, to... jakbym... yyy... jadła wymiociny!”. Łatwo się domyślić, że nie pałają do siebie wzajemną sympatią. Robią za to wszystko żeby tylko uprzykrzyć drugiemu życie. Wiktor i „Mad Maks” - gagatki jakich mało, nie oszczędzają młodszej siostry. Co rusz wymyślają kolejne sposoby by pokazać Alince jej miejsce w szeregu. Druga strona medalu jest taka, że mała panna Mętlik nie pozostaje im dłużna. Ba! Nierzadko swoją przebiegłością i kombinatorstwem przyćmiewa psotnicze zdolności braci. Jak bowiem mówi sam tytuł: Pralinka nie owija w bawełnę!
„Pralinka nie owija w bawełnę” kontynuuje to, z czym mieliśmy do czynienia w przypadku dwóch pierwszych części. Mamy więc przezabawnych bohaterów posiadających przezabawne nazwiska, którzy mówią i robią przezabawne rzeczy. Książkę czyta się z nieukrywaną przyjemnością głównie za sprawą wyśmienicie sportretowanych różnic pokoleniowych. Świat dorosłych widziany oczami dziecka zawsze był, jest i będzie wspaniałym tematem nośnym. Gwarantuję Wam, że zarówno Wy jak i Wasze pociechy spędzicie niezapomniane chwile przy tej lekturze. Wiem o czym piszę, gdyż nasz egzemplarz książki musiałem „wypożyczać” od córki aby móc ją przeczytać i dla Was zrecenzować.
Więcej na blogu Zwykłej Matki

Wydawnictwo Znak Emotikon uraczyło nas właśnie trzecim tomem opowiadań o 8-letniej Alince i jej codziennych zmaganiach z otaczającym światem. Choć właściwie ów świat można by zawęzić do kilku postaci: Wiktora, Jana-Maksencjusza i Krzyśka Trufli. Dwóch pierwszych to jej starsi bracia, o których Pralinka (nie znosi gdy tak się ją nazywa) pisze: „Jak o nich (braciach) słyszę,...