Autorka jest jedną z tych osób, których życie się zmieniło (na lepsze oczywiście), gdy wkroczył w nie kot :). Snuje opowieść zarówno o swoich kotach, które przewinęły się przez jej życie (choć stałą wciąż była kotka Suzan), jak też o kotach swoich znajomych i przyjaciół - i to w sumie chyba bardziej ciekawe, przynajmniej jako zjawisko socjologiczne, jak bardzo osoby koto- czy psolubne przyciągają się wzajemnie. Rzecz się dzieje w późnych latach dziewięćdziesiątych, więc widać - na szczęście - jak bardzo i w pozytywnym kierunku - zmieniła się dostępność niektórych rzeczy i obecne możliwości (np. transporterki dla zwierzaczków, operacje laparoskopowe dla kotek, możliwości podróżowania z kotami). Mąż autorki sam zrobił na przykład otwór w drzwiach garażowych i klapkę dla kota. Jest oczywiście jeszcze sporo do zrobienia.
Nie ma w tej książce akcji czy emocjonujących przeżyć, choć autorka jako Polka mieszkająca w Stanach podróżowała wiele, też z kotem, i znała wiele osób, ale jest sącząca się miłość do kotów i PRZEPIĘKNE wiersze Franciszka Klimka, które szczerze polecam w postaci osobnych zbiorków i którego autorka najwyraźniej znała osobiście, bo chyba dwa są właśnie o jej kotce Suzy.

Autorka jest jedną z tych osób, których życie się zmieniło (na lepsze oczywiście), gdy wkroczył w nie kot :). Snuje opowieść zarówno o swoich kotach, które przewinęły się przez jej życie (choć stałą wciąż była kotka Suzan), jak też o kotach swoich znajomych i przyjaciół - i to w sumie chyba bardziej ciekawe, przynajmniej jako zjawisko socjologiczne, jak bardzo osoby koto-...